ละครน้ำเน่าที่มีอยู่จริง รักหรือโง่กันแน่

[ผู้หญิงคนหนึ่ง]

เราคบกับแฟนเรามาก็เกือบสิบปีละ สิบปีแห่งความกะท่อนกะแท่น จนทุกวันนี้ไม่รู้ว่าเค้ารักเราจิงมั้ย เริ่มจากคบกันปีแรกเค้าไม่มีไรมาเลย ก็มายืมเงินน้องเราเพื่อเปิดร้านก็หลายแสน เปิดร้านจำนำมือถือก็ไปไม่รอด ก็เลยเปลี่ยนมาทำร้านเน็ตด้วยความที่ติดเกมส์ก็นั่งเล่นมันทั้งวัน กำไรก็ไม่เยอะแต่จ้างเด็กมาเฝ้าร้านแทน เราก็อยู่ด้วยกัน ทางบ้านเรารู้เรื่องก็คงอยากจะให้เราแยกกะแฟนเลยให้มาช่วยงานที่บ้าน เราไม่อยู่แฟนเราก็เลิกทำร้าน แล้วก็มาช่วยงานที่บ้านเรา จะว่าช่วยมั้ยก็แค่ช่างพูดช่างเจรจรรับลูกค้้า แต่อารณ์ร้อนมีปัญหากะคนงานตลอดๆ ไม่ว่าจะเปลี่ยนมากี่ชุด ตื่นสาย วันๆไม่คิดหาทำงานอะไร แถมกะแม่เราพอโดนดุโดนว่าหน่อย ไม่สนใจหน้าไหนทั้งนั้นมีงานอยู่ไม่สนใจทิ้งงานหนีกลับบ้านเค้าที่กรุงเทพตลอด จนมาปีที่สองในงานปีใหม่ก็ทิ้งอีกแต่คราวนี้กลับไปขโมยของในบ้านเราไปขาย ทางเราเห็นของหายก็แจ้งความตามกฎหมายใครจะไปคิดว่าคนกันเองจะทำกันได้ จนมารู้ตอนถูกจับ เราก็ขอให้ที่บ้านช่วย โดยแลกกับยอมเลิกกันเด็ดขาดเพราะความที่เรารักก็รับปากไปงั้น เพื่อให้ช่วยออกมา ณ วันนั้นที่ออกมาได้ก็บอกกับเราว่าสำนึกผิดที่ทำไปเพราะอยากได้เงินไปตั้งตัว เพื่อจะได้อยู่ด้วยกันสักที (เราก็คงโง่เชื่อลมปากอีก) พอเวลาเลยมาจนปัจจุบันนี้เพิ่งมาพูดว่าที่ทำไปไม่เสียใจเพราะตั้งใจทำ(เหี้ยม่ะ) เรื่องนั้นจบไปแม่เราก็แอนตี้มาตลอดแบบว่าเกลียดมากไม่ให้มาเหยียบอีก แต่เราก็ยังรักก็อภัยให้พยายามหาวิธีเพื่อให้แม่ยอมให้กลับมาช่วยงานที่บ้าน (ทำรีสอร์ท) แต่เราก็แอบให้เค้ามาโดยไม่รู้มาช่วยรับลูกค้าตอนมีงานเลี้ยง มาช่วยก็หาเรื่องให้อีกไม่รู้ทำได้ไง มีคนงานเข้ามาใหม่เป็นเด็กหน้าตาดีที่เดียว มาอยู่ได้3วันขอออกคืนสุดท้ายก็เข้าหาเด็ก เราก็ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ทั้งที่ช่วงเวลานั้นยังหัวค่ำอยู่และเราก็ยังไม่นอน เราก็เข้าข้างคนของเราเต็มที่(เพราะไม่คิดว่าจะทำจิง) เรื่องนี้ผ่านไป ยังไม่จบเท่านั้นมีลูกค้ามาพักเป็นลูกค้าประจำก็ไม่รู้ไปแอบสนิทกันตอนไหนมีนัดกันไปกินข้าว ดูหนังกอดกัน(รู้จากปากผู้หญิงคนนั้นว่าแฟนเราไปบอกเค้าว่าเป็นเค้าเป็นเพื่อนเรา ตกลงโง่กันทั้งสองคนเลยที่เชื่อผู้ชายคนนี้) เราก็เล่าความสารเลวให้ฟังถ้ารับในด้านนี้ได้เรายกให้เลย) ต่อจากนั้นยังมีอีกงานเลี้ยงปีใหม่น้องชายเราพาที่ทำงานมา ก็มีเจ้านายและลูกสาวชื่อจอยมา ท่าทางหัวนอกพูดไทยปนอังกฤษ คงเริ่มจะเมามั้งเห็นฉอเราะแฟนเราเหลือเกิน สักพักก็เห็นไปห้องน้ำหายไปทั้งคู่เลย เราตามไปดูแมร่งเหี้ยเจอมันจูบนัวเนียกันคาตาเลย (แมร่งเนี่ยนะบอกรักกู) และเรื่องราวทั้งหลายกูให้อภัยหมด และด้วยความที่แม่รักลูกทุกคนสุดท้ายแม่ก็ยอม ให้มันกลับมาจากไม่มีงานทำไม่รู้จะทำอะไรพึงพี่สาวจะขายของทะเลก็ไม่เอาด้วย แม่เราลงทุนเปิดร้านให้ขายข้าวแกงยังไม่รับผิดชอบเลย ต้องปลุกให้ตื่นทุกวัน มีคนช่วยขายก็ไปหลบนอน ยังมีหน้ามาบอกไม่ได้อยากทำ ทำเพราะแม่เราอยากขาย (พูดหมาๆดี) เรื่องสุดท้ายลูกค้ามาพักอาจจะด้วยถูกคอหรือไงไม่ทราบเอาชุดเครื่องเสียงราคาแพงไปบริการฟรีๆเพื่ออะไร พอพูดก็ว่าเราเขี้ยว ใจแคบถ้าไม่มีใจบริการก็เลิกทำไปเถอะ ถ้าเป็นแบบนี้รีสอร์ทเจ๊งแน่ (รีสอร์ทกูจะเจ๊งเพราะมีคนอย่างมึงแหละ) มันบอกเราว่าอยู่กะเราไม่มีไรดีเลย สาธุขอให้มันได้ไปที่ดีๆนะ ขอให้เราหมดเวรหมดกรรมกันสักที