ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

เรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ เล่าที่นี่ได้
BB GuN

ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

โพสต์ โดย BB GuN »

เคยเปนมั้ยเวลาที่เราชีวิตตกต่ำที่สุด จะมองไปข้างๆไม่มีแม้แต่สุนัขที่เราเลี้ยงมันมา พ่อ แม่ ไม่เคยสนใจในทางกลับกันน้องสาวน้องชายกลับไม่เคยทุกข์เหมือนเราเลย ไม่เคยแม้แต่จะซักผ้าเอง เรียกว่าข้าวแม่กะจะป้อนเองเลย แต่เราสิ...ลำบาก ทุกข์ใจ แม้กระทั่งเงินจะซื้อข้าวกินไม่มี แม่กลับพูกว่า"อย่ามาเยอะ" แย่ป่ะชีวิตเราแบบตอนนี้สุดๆละ จะตายกะเสียดายชีวิตอ่ะ จะอยู่กะมีแต่แย่ ประมาณว่าตอนนี้"จะเอาไงดีกะชีวิต" เบื่อ!!!! :(
golf

Re: ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

โพสต์ โดย golf »

เราก็เหมือนกันเวลาเราเวลาเราออกความคิดเห็นหรือพูดอะไรทำเหมือนเราไม่มีตัวตนพอเราถามก็ด่าเราต่อหน้าคนอื่นว่าอีโง่คำที่พบบ่อยที่สุดคืออีโง่แล้วอวดฉลาดเราไม่มีใครทั้งๆที่คนในครอบครัวเรามากมายทั้งพ่อแม่พี่ชาย2คนและแฟนเราเค้าไม่เคยเข้าข้างเราเลยเรื่องอะไรก็ช่างไม่มีหรอกมีแต่จะเหยียบเราจมตีนเค้าแล้วช่วงวัยรุ่นตั้งแต่ม.1ถึงม.6เราด้ไม่เคยได้คำปรึกษาจากพ่อกับแม่เห็นในโทรทัศบ้างเห็นพ่อกับแม่ของเพื่อนบ้างที่บอกว่าช่วงวัยรุ่นจะต้องมีพ่อแม่ให้คำปรึกษาแต่เราเคยแต่ผลตอบรับคือคำด่าสมน้ำหน้าประจานให้คนอื่นรู้แต่เราก็ไม่กล้าคิดหรอกว่าเรื่องทั้งหมดพ่อแม่เราไม่ดีเราไม่เคยคิดเลย มันเป็นที่เราเองแหละผิดตั้งแต่เกิดถึงพ่อแม่จะด่าหรือถึงขนาดจะฆ่าเราตายยังไงนรกกับสวรรค์ก็คงเป็นเราที่ผิดเราแค่อยากระบายเรารู้ตัวดีว่าเราเป็นตัวน่ารังเกียจและไม่มีศักดิ์ศรีคนอย่างเราใครจะเหยียบให้จมดินยังไงก็ได้เราขอแค่เวลาเราร้องไห้ได้มีที่ร้องไห้เล็กๆก็พอใจแล้วเป็นบุญของเราแล้ว บางทีเราก็คิดว่าเรากลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายไปแล้วหวาดระแวงเวลาใจเราเศร้าหรือร้องไห้และบางครั้งร้องไห้อยู่ก็เอาปากกามาวาดนิ้วแต่ละนิ้ววาดเป็นหน้าคนเพื่อที่มีเพื่อนคุยและหรอกตัวเองว่านิ้วนั้นปลอบใจเราแต่ความจริงแล้วก็เรานี่แหละแสดงเป็นนิ้วพวกนั้นแล้วก็พูดปลอบใจตัวเองบางครั้งเราก็คิดว่าตัวเองเป็นบ้าแต่ก็คิดไว้เลยคือถ้าเราเป็นบ้าจะท่องไว้ในใจว่ามึงอย่าทำให้คนอื่นเดือดร้อนเป็นอันขาดคำนี้จะท่องไว้
ตอบกลับโพส