ตามหัวข้อนั่นแหละ เราไม่ได้เป็นโรคติดแม่หรอก แต่เราคิดถึง นี่ยังไม่ชินนะ ต้องมาเรียนต่างจังหวัด ได้กลับบ้านอีกทีก็เปิดเทอม ไม่รู้ว่าปิดเทอมหน้าเราจะได้กลับไปเยี่ยมบ้านรึเปล่า นี่ต้องใจแข็งหางานพาร์ทไทม์ทำไม่กลับบ้าน ตอนแรกก็คิดงั้น แต่ตอนสามเดือนที่แล้วก็รีบนั่งรถกลับบ้านเลย 555555
เราเป็นห่วงแม่อ่ะ แม่ทำงานคนเดียวจนดึกดื่นเลย บางทีชอบนั่งหลับด้วย กลัวไม่มีใครช่วยเหลือ พ่อกับแม่เราอยู่คนละบ้านกันแล้ว นานๆจะเข้ามาดูแม่แต่ละครั้ง น้องเราก็นอนโรงเรียนอย่างเดียวเลย เราอยากกลับไปช่วยแม่ที่บ้าน แต่เราต้องเรียน เรียนให้จบ
อยากเรียนจบไวๆแล้วพาแม่มาอยู่ด้วยกัน เราอยากให้แม่สบายอ่ะ ไม่ต้องหาเช้ากินค่ำ ไม่ต้องยืมเงินคนอื่นอยากเรียนจบมีงานการทำ เลี้ยงดูแม่ได้เร็วๆ
แม่ชอบพูดว่าตัวเองเกิดมาลำบาก มีผัว ผัวก็ไม่เลี้ยง แม่เลี้ยงได้แค่ลูก ให้ลูกเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนก็พอ แม่รู้ลูกทำได้
แม่ชอบพูดประมาณนี้อ่ะ แบบ ตอนฟังเราไม่ร้องไห้ โคตรต้องเก็บอาการเลยอ่ะ แม่ไม่รู้หรอกว่าเรารักแม่แค่ไหน รักเกินกว่าจะบรรยายให้ฟังได้ มันรักในความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกได้
เรากับแม่สนิทกันเหมือนเพื่อนเลย มีอะไรคุยกันได้ทุกเรื่อง เราไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะเหมือนเราจะชอบเพื่อนสนิทแบบแม่มากๆ
เราไม่รู้ว่าเวลาเราไม่อยู่ ใครจะคอยช่วยแม่ทำงาน เราคิดถึงมาก อยากกลับไปในจุดที่ต้องไปดูแล แต่ก็ทำไม่ได้ ต้องอดทนเพื่อนอนาคต
ตอนนี้เราเพิ่งขึ้นปีสองอ่ะ มันยากมากเลยอ่ะที่จะผ่านไปแต่ละวันให้ไม่คิดถึงแม่อ่ะ
พยายามทำอย่างอ่าน อ่านหนังสือ ดูการ์ตูน ดูซีรี่ส์ แต่มันไม่ช่วยอะไรเลย แค่ผ่านไปอย่างเจ็บปวดในแต่ละวันเท่านั้น
ให้บอร์ดนี้เป็นพยายานว่าเรารักแม่ของเรามาก มากเกินกว่าที่จะมีสิ่งไหนมาทดแทนความรักนี้ได้
ฮื่ออออออออออออออออออออ จะบ้าา ร้องไหก้ เ้วสดงเ้สเ้สเ้สเ้สเ้สด