หมดแล้วรักนี้ที่ทนมา

[Timeline]

เราเคยลงเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของเราที่ไปแอบรักปลัดอาวุโสที่กำลังจะเกษียณอายุราชการในอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้า รู้ทั้งรู้ว่าเขาก็มีครอบครัวแล้วแท้ ๆๆ จนตอนนี้ก็ยังหักห้ามใจไม่ได้เลย ยิ่งเขาจะไปเรายิ่งใจคอหดหู่ทำงานไม่มีสมาธิเลย ก็คนมันเห็นกันทุกวันไม่เห็นหน้าเห็นโต๊ะทำงานก็ยังดี (เชื่อเหอะต้องมีคนเป็นแบบเราบ้างแหละ) ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา เรามีโอกาสได้ใกล้เขามากขึ้นด้วยเหตุการณ์บ้านเมือง และหน้าที่บางอย่างทำให้ต้องร่วมงานหลายเรื่อง รวมถึงงานสังสรรค์เล็ก ๆ หลังเลิกงานเกือบจะทุกวัน ทำให้เรากับเขาคุยกันมากขึ้น ได้รุ้จักได้เห็นอะไรกันมากขึ้น ทำให้เรากับเขาคุยไลน์กันมากขึ้น เราส่งไป 10 ข้อความเขาตอบมา 3 ก็เท่านั้นเอง แต่ก็ทำให้เรามีความสุก (สุก ๆ ดิบ ๆ เลือดซิบ ๆ ) ตัวเขาเองเป็นคนต่างจังหวัดมาเช่าห้องพักอยู่ แล้วก็ไม่ได้เอารถยนต์มาใช้ก็เลยต้องขอให้พี่ผู้หญิงคนนึง(นางมีสามีแล้ว) ที่เขาสนิทกันมาก ๆๆ เป็นคนขับรถพาไปนู้นนี่นั่น กลับกันดึก ๆ ดื่นๆ บางทีก็เมากลับมาด้วยกัน ตัวผู้หญิงเองก็รู้ว่าเราคิดยังไงกับปลัดคนนี้ แล้วปลัดคนนี้เราก็บอกเขาไปแล้วว่าเรารู้สึกกับเขายังไง เราถามเขาว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา แต่เขาก็ไม่ตอบเราแค่ยกแก้วเหล้ามาชนก็เท่านั้นเอง เราเองก็โง่ไม่ค่อยรู้ความหมายว่าการชนแก้วนี่มันแปลเป็นคำตอบได้ว่าไง แต่ก็พอเดาได้ว่า "กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงนะ" บางครั้งการที่เขาไปไหนกับพี่คนนั้น 2 คนอยู่บ่อยครั้ง จนทำให้เราคิดว่ามันมีอะไรมากกว่าเพื่อนแน่ แต่ด้วยความที่เราคิดว่าความจริงใจที่เรามีให้เขา มันน่าจะทำให้เขารับรู้และรู้สึกมันได้บ้าง แต่ป่าวเลยไม่มีเสียงตอบรับใด ๆๆ กลับมา แต่กลายเป็นว่าหวยที่ถูกไม่ใช่เราแต่เป็นพี่เขาแทน บทสรุปส่งท้ายของเรื่องก็คือ เราเสียใจ เสียเงิน แต่ไม่เสียตัว ไม่รู้ว่าจะดีใจดีหรือป่าว อีก 2 อาทิตย์สุดท้ายยิ่งเป็นการกินเลี้ยงส่งคนเกษียณอายุราชการงานตะเวนเที่ยวก่อนกลับไปเป็นประชาชนของปลัดคนนี้ก็เยอะแยะไปหมด ทั้ง ๆ ที่เราเองก็ขอเขาแล้วว่าอยากมีช่วงเวลาดี ๆ ด้วยกันบ้าง เขาเองก็บอกว่าได้ว่างทุกวัน ว่างจริงว่างไปกับพี่คนนั้นทุกวัน ก็เลยได้แต่ฝันลม ๆๆ ลมพัดไปนู้น เห้อไม่รู้จะพูดเป็นภาษาอะไรดี เราคิดอยู่ตลอดว่าถ้าเราสวยหุ่นนางแบบ เขาคงจะเลือกเรา แต่บังเอิญว่าเราหุ่นตอหม้อเสาไฟฟ้าชัด ๆ แล้วยังเสือกไม่เจียมกะลาหัวไปแอบรักปลัดอาวุโสตำแหน่งใหญ่โตคับอำเภอ เป็นรองก็แค่นายอำเภอ แต่ใหญ่กว่าคนอื่น ๆ หมดอำเภอ คิดแล้วก็สมเพชตัวเองที่สุด ตั้งแต่ย้ายกลับมาจากกทม.ไม่เคยคิดจะมองใครเลย ถ้าตอนนั้นเราไม่เปิดใจรับเขาเข้ามาในใจเรา ตอนนี้เราก็คงไม่ต้องมานั่งสมเพชตัวเองแบบนี้ว่าไหมค่ะ