สวัสดีค่ะ ทุกคนนะค่ะ
เราโตมาขนาดนี้ไม่เคยคิดเลยว่า ระหว่างที่เรากำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ก้อจะมีอยู่1คนที่ เริ่มสวนทางกับเรา ยิ่งเราโต เค้ายิ่งลำบาก ไม่เคยนึกว่าเราเองจะทำให้เราลำบากขนาดนั้น เค้าคือ แม่ของหนูเอง
วันที่รู้สึกทุกใจมาตลอด คือการที่รับรู้ว่า เงินที่เค้าส่งให้กินให้ใช้ ให้อยู่ นั้นมันแลกจากการต้องไปนอนกับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ ของเรา วันนั้นที่รู้ ก้อเงียบไปพักใหญ่ พยายามไม่ร้องต่อหน้าแม่ พยายามไม่คิดมาก ว่าเป็นคนทำให้เค้าต้องทำแบบนั้น แม่พยายามพูดว่า เรียนจบเมื่อไร ก็จะหยุดทำแบบนี้ หนูควรจะทำยังใง ดีค่ะ แนะนำหน่อยค่ะ บอกเลยตอนนี้ไม่กะจิตกะใจในการดำเนินชีวิตแล้ว ระบายกับใครไม่ได้เลย