หน้า 1 จากทั้งหมด 1

ชีวิตว่างเปล่า

โพสต์แล้ว: 19 เม.ย. 2019 17:05
โดย เศษเสี้ยวแห่งความสุข
ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายก็ต้องกลับมาที่นี่อีก
กระทู้ที่ 2 ในเว็ปบอร์ดนี้
นักเต้นประจำบอร์ด--เลิกไปแล้ว

ไม่คิดเลยว่าวันนึงจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ อยู่ก็คิดว่าเราคงทำไม่ได้
แล้วก็เลิกเต้นไปซะเฉยๆแบบนั้น

เหอะ ใครว่าล่ะ นั่นก็แค่สิ่งที่บอกทุกคนแค่นั้น
ด้านที่ตัวเองอ่อนแอใครจะอยากให้คนอื่นเห็น จริงมั้ย?

พยายามมา 3 ครั้ง กับ 3 วงเต้นที่ห่วยแตก สิ้นหวังอย่างบอกไม่ถูก
มันก็สั่งสมมาเรื่อยๆ วงแรกมามันก็ดี พอมันเริ่มมีปัญหาก็ต้องทิ้งไป ก็เริ่มใหม่อีก
ก็รู้สึกว่าหาไปเรื่อยๆทำไปเรื่อยๆล่ะ จนร่างกายมันเอาแต่บอกว่าพอแล้ว
สมองมันบอกว่านี่ก็มากเกินไปแล้ว ถึงหัวใจมันจะยังดึงดัน

รู้สึกแย่จนไม่รู้จะแย่ยังไงแล้ว

น่าเสียดายที่ชีวิตหลังจากนนั้นมันแย่กว่าจริงๆ

การใช้ชีวิตเรียบง่ายก็ดูเป็นเรื่องที่ดี
เรียนเสร็จกลับบ้านอาบน้ำนอนแล้วรีบรนตื่นไปแต่เช้าเพื่อลอกการบ้านที่ค้างไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
งานโรงเรียนก็เข้าร่วมตามหน้าที่ผู้อาวุโสสุดในม.ต้นที่ส่อแววจะแก่(แดด)อยู่รอมร่อ
งานสอบทักษะก็ต้องจ่ายไปนั่งโง่ๆเพราะแค่หวังจะเอาเกียรติบัตรติดพอร์ตแต่ไม่ได้สนใจเรื่องที่สอบ

มันวนเวียนและซ้ำซาก
มันไม่มีอะไรเลย..
เอาแต่คิดแบบนั้นอยู่ตลอด คิดมาร่วมเดือนได้แล้ว
ก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดีว่าชีวิตนี้มันต้องการอะไรจากตัวเองกันแน่

เอาแต่นอนคิดว่าเมื่อไหร่โลกจะแตกหรือมีอุบัติเหตุถึงชีวิตเกิดกับตัวเองกันนะ
เพราะตอนนี้ถึงตายไปก็คงไม่เสียดายเรื่องที่ยังไม่ได้ทำ
...เพราะมันไม่มีแล้ว


แย่ไปหมด แย่แบบที่ไม่ได้รู้สึกแย่ แค่ตายได้เลย

พรุ่งนี้สอบว่ะ สอบไฟนอล สอบที่วัดทุกอย่างของชีวิตอันมีค่าของกู คะแนนที่เก็บเป็นเทอมสุดท้าย
อ่านหนังสือก็ไม่มีแรง แม้แต่งานเดดไลน์ก็ไม่มีแรง
ไม่อยากรีดเสื้อผ้าของวันพรุ่งนี้ ไม่อยากล้มตัวนอนแล้วตาลีตาหลนตื่นมาก่อนไก่โห่
แค่อยากให้โลกมันแตกๆไปจะได้ตายไปซะ
มวลมนุษยชาติที่เตรียมพร้อมไปหาดาวอื่นก็เรื่องของมึงเถอะ กูจะตายใครจะทำไม

อาจจะเพราะอยากหนีปัญหาที่ขี้เกียจมาเรื่อยๆแบบนี้ก็ได้
แต่ชีวิตตอนนี้มันไม่มีเป้าหมายพอให้ฮึดขึ้นมาได้เลยจริงๆ

คงได้เจอกันบ่อยนะ เว็ปบอร์ดแห่งพลังด้านลบ