ท้อเรื่องเรียน

เรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ เล่าที่นี่ได้
้้howtobehappy

ท้อเรื่องเรียน

โพสต์ โดย ้้howtobehappy »

นี่ก็มาเรียนต่างประเทศได้เกือบ 6 เดือนแล้ว ทุกๆวันก่อนไปเรียนรู้สึกทรมาณมาก อารมณ์เหมือนตอนก่อนที่จะต้องขึ้นแสดงบนเวที มือเย็นเท้าเย็น ท้องไส้ปั่นป่วน น้ำตาคลอ อยากกลับบ้าน!!! ก่อนมาที่นี่ไม่คิดว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ ทุกๆสัปดาห์จะต้องมีคาบที่ให้ไปหาข้อมูลเกี่ยวกับหัวข้อหนึ่งๆ แล้วมานั่งเป็นกลุ่มกับเพื่อนเพื่อนำเสนอข้อมูลและแสดงความคิดเห็น ภาษาเราก็ไม่ดี พูดอะไรที่คิดออกไปก็ไม่ได้ คนอื่นก็มองว่าโง่ เป็นตัวถ่วงในกลุ่ม ทำไมไม่พูดอะไรบ้างเลย เอ้า ก็มันไม่รู้จะใช้ศัพท์อะไรพูด แปลโจทย์บางทียังไม่ออกเลยว่าครูให้พูดเรื่องอะไร นอกจาก discussion ในห้องแล้วงานให้เขียนเรียงความก็เยอะมาก มาทีนึง 1000-1500 คำ หัวข้อก็ไม่ได้เป็นหัวข้อธรรมดาเหมือนตอนที่เรียนมาที่ไทย เช่นวิชาปรัชญาต้องมาอ่านงานเขียนของนักปรัชญาที่เขียนมาตั้งแต่เกือบร้อยปีที่แล้ว ไม่ต่ำกว่า 30 หน้า แล้วก็เอามาวิเคราะห์ว่าความคิดใครดีกว่ากันแล้วเขียนออกมาเป็นเรียงความ ส่วนวิชาวรรณกรรมต้องวิเคราะห์ตัวละคร ที่แม้แต่เนื้อเรื่อง (ใครทำอะไร เป็นมายังไง) เรายังไม่รู้เรื่องเลย ต้องมาวิเคราะห์ว่าตัวละครมีแรงจูงใจอะไร มีการใช้ metaphor symbol บลาๆๆ คือเพื่ออะไร ไม่ได้จะมาเรียนเอกภาษานะ คนไทยที่นี่ก็ไม่มีซักคน เวลาอยู่ในห้องนักเรียนชาติอื่นเขาก็พูดภาษาตัวเองด้วยกัน เราก็นั่งเงียบๆคนเดียวเพราะฟังเขาก็ไม่รู้เรื่อง เพื่อนที่คบผ่านๆน่ะมี แต่ก็ไม่ได้สนิทใจ ของทุกอย่างก็แพง จะซื้ออะไรกินทีนึงคิดแล้วคิดอีก อยากกลับไทยยยยย เวลาบ่นเรื่องนี้ใครคนอื่นฟังทุกคนก็บอกว่าเดี๋ยวก็ปรับตัวได้ เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น ถ้ากลับไทยไปเดี๋ยวจะมานั่งเสียดายทีหลัง แต่ทุกวันนี้ไม่มีความสุขจนคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้ว เมื่อก่อนตอนอยู่ไทยเราเป็นคนที่ขยันเรียนมากนะ ไม่เคยทำงานส่งเกินเวลา ทำงานออกมาได้คะแนนดีตลอด อ่านหนังสือล่วงหน้าก่อนสอบทุกครั้ง แต่พอมาตอนนี้ที่นี่น่ะเหรอ วันนี้มีส่งงานเราก็เพิ่งมานั่งทำตอนเช้านี่เอง หนังสืออะไรก็ไม่ได้ทบทวนซักอย่างเพราะงานเยอะ (ความจริงถ้าเทียบกับไทยก็อาจไม่ได้ถือว่าเยอะมาก แต่เพราะภาษาเราไม่ดีไง เวลาที่ใช้ทำงานๆนึงมันก็นาน ล่าสุดเขียนเรียงความเดียวใช้เวลาไป 40 ชั่วโมง!!) เริ่มสังเกตว่าตัวเองเปลี่ยนไป หลังจากเทอมที่แล้วที่พยายามต่อสู้กับความรู้สึกตัวเองอย่างหนัก เทอมนี้มันไม่เหลือพลัง/ กำลังใจจะทำอะไรแล้ว อยู่ในห้องก็ไม่มีสมาธิเรียน หัวมันโล่งไปหมด กินเยอะกว่าเดิมเวลาเครียด นอนหลับเท่าไหร่ก็ไม่พอ ง่วงตลอดเวลา ตั้งแต่มาที่นี่นับวันได้เลยว่าวันที่เรียกได้ว่ามีความสุขจริงๆคงมีไม่ถึง 10 วัน อึดอัดมาก จะต้องทนกับความรู้สึกแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ อยากกลับไทยมากๆนะ แต่ก็เหมือนทุกคนคาดหวังให้เราอยู่ต่อซะเหลือเกิน บอกว่าอนาคตจะดีกว่า ใครเค้าก็อยากได้โอกาสนี้ แต่ทุกวันนี้มันทรมาณจริงๆนะ ไม่รู้ว่าเป็นพราะเรามีความอดทนน้อยกว่าคนอื่น หรือเป็นเพราะสิ่งที่เราเจอมันแย่จริงๆ เฮ้ออออออ ความจริงมีอีกหลายอย่างที่อยากพิมพ์ระบาย แต่ต้องไปเรียนละ :(


Bumped ล่าสุดโดย Anonymous on 19 เม.ย. 2019 10:41.