[color=#FF4 000][/color] รู้ว่ามันบาปที่คิดแบบนี้ แต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ เรื่อง รักแต่น้องชาบพ่อแม่ของเรา แม่เราไม่เคยใส่ใจเราเลยรักแต่น้องชาย ไม่เคคิดอยากได้อะไรจากน้องชายมีแต่ให้ๆๆๆ แต่กับเ
รามีแต่จะอยากได้จากเรา ทุกข์ใจมาก
น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
พ่อแม่คงไม่รักใครมาก รักใครน้อยหรอกครับ
ลองมาดูตัวเราให้ดีๆ ก่อน เราทำอะไรให้เขาภูมิใจมั้ย
เพราะสาเหตุนี้ ทำให้พ่อแม่ชอบทำประชดอ่ะนะ
แต่จริงๆแล้ว พ่อแม่ก็รักลูกๆทุกคนครับ..
ลองมาดูตัวเราให้ดีๆ ก่อน เราทำอะไรให้เขาภูมิใจมั้ย
เพราะสาเหตุนี้ ทำให้พ่อแม่ชอบทำประชดอ่ะนะ
แต่จริงๆแล้ว พ่อแม่ก็รักลูกๆทุกคนครับ..
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
มีพี่น้อง 3 คน ผู้หญิงทั้งหมด แต่งงานมีลูก เรามีลูก 3 คน น้องคนรองมีลูก 1 คน น้องคนเล็กมีลูก 2 คน ตอนเราคลอดลูก แม่ไม่เคยไปดูแลเราเลย ทั้ง 3 ท้อง แต่พอน้องคนรองคลอดแม่เราให้น้องเราหนีออกจากงาน ทำอยู่ที่เดียวกับเราโดยไม่บอกขนข้าวของไปหมดเลย เรารู้ตอนเขาไปแล้ว น้องติดหนี้คนที่ทำงานเยอะอยู่ และอีก 2 เจ้า มีแชร์ที่เปียร์ไปแล้ว เรารับหน้าตลอดแต่ดีที่เจ้าหนี้เข้าใจว่าเราไม่มีเงิน แล้วเวลาก็ผ่านไป แม่รักลูกของน้องสาวคนรองมาก แม้แต่ที่นอนของเขาลูกเรากับน้องคนเล็กไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปนอนหรอก ทุกวันนี้เรามีสามีใหม่ แม่เรามีเงินก็ไม่เคยส่งเสียหลานเลย ให้แต่ลูกน้องคนรอง ส่วนน้องคนเล็กก็ไม่เคยได้ ไม่เคยถามซักคำว่าหลานเป็นงัย ให้เสื้อผ้าเราก็ให้แต่ของเน่าๆ ที่น้องมันไม่เอา
ฉันน้อยใจแต่คิดว่าอย่างไรก็น้องเรา หลานเรา แต่วันนี้เรามีปัญหาแค่อยากหาที่ที่ทำให้สบายฉัน แม่กลับพูดว่าฉันสบแายแล้ว เงินก็มีแล้ว ไม่อยากดิ้นรน ตลอดเวลา 35 ปีที่ผ่าน ฉันแค่หวังว่าทำอะไรก็ได้ให้แม่รักฉันบ้าง เห็นฉันเป็นลูกของแม่บ้าง แต่วันนี้ฉันเลิกหวัง เลิกเชื่อในสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมากล่อมตัวเองแล้วค่ะ
ฉันน้อยใจแต่คิดว่าอย่างไรก็น้องเรา หลานเรา แต่วันนี้เรามีปัญหาแค่อยากหาที่ที่ทำให้สบายฉัน แม่กลับพูดว่าฉันสบแายแล้ว เงินก็มีแล้ว ไม่อยากดิ้นรน ตลอดเวลา 35 ปีที่ผ่าน ฉันแค่หวังว่าทำอะไรก็ได้ให้แม่รักฉันบ้าง เห็นฉันเป็นลูกของแม่บ้าง แต่วันนี้ฉันเลิกหวัง เลิกเชื่อในสิ่งที่ฉันสร้างขึ้นมากล่อมตัวเองแล้วค่ะ
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
พ่อเเม่ก็ไม่ลำเอียงหรอกคับ เเต่พี่สาวที่อยู่ต่างประเทศชอบบอกว่าผมเอาเปรียบน้องเรื่องการทำงานบ้าน น้องทำเยอะกว่า เเต่ผมคิดดูเเล้วมันก็เท่ากันนิ พี่บอกว่าเวลาคุยโทรศัพท์หรือskypeกันเมื่อไรถามว่าน้องทำไร ก็ทำงานตลอด ทำไมผมไม่ทำบ้าง กผมจะทำให้มันเสร็จก่อนเเล้วมาเล่นคอมนี่คับ พอเสร็จเเล้วมาเล่นคอม เเต่น้องสาวยังทำไม่เสร็จ พี่ก็หาว่างานบ้านมีเเต่น้องทำคนเดียว เสียใจมากเลย
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
เหนื่อยมากๆเลย
พ่อรักแต่พี่อะไรๆก็ให้พี่อย่างเดียว
ไม่เคยได้อะไรเลยทำอะไรก็โดนด่า
เรียนดีพ่อก็ไม่สนใจแต่กลับมาคาดหวังในตัวเรามากๆ
พี่ด่าโวยวายเถียงทำลายข้าวของไม่เคยโกรธ
แต่เราอยู่เฉยๆนอนเฉยๆแต่กลับโดนด่า
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
แล้วเวลาเรียกเรียกพี่ด้วยชื่อแต่เรียกหนูด้วยคำว่ามึง
ลำเอียงมากๆเลยนะพ่อ
ตั้งแต่ตอนนี้หนูจะพยายามขึ้นไปอีก
เพื่อให้พ่อเห็นว่าหนูดีกว่ามัน
พ่อคอยดูนะว่าโตมาใครจะเลี้ยงพ่อระหว่างหนูหรือมัน .. เหอะๆ
พ่อรักแต่พี่อะไรๆก็ให้พี่อย่างเดียว
ไม่เคยได้อะไรเลยทำอะไรก็โดนด่า
เรียนดีพ่อก็ไม่สนใจแต่กลับมาคาดหวังในตัวเรามากๆ
พี่ด่าโวยวายเถียงทำลายข้าวของไม่เคยโกรธ
แต่เราอยู่เฉยๆนอนเฉยๆแต่กลับโดนด่า
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม
แล้วเวลาเรียกเรียกพี่ด้วยชื่อแต่เรียกหนูด้วยคำว่ามึง
ลำเอียงมากๆเลยนะพ่อ
ตั้งแต่ตอนนี้หนูจะพยายามขึ้นไปอีก
เพื่อให้พ่อเห็นว่าหนูดีกว่ามัน
พ่อคอยดูนะว่าโตมาใครจะเลี้ยงพ่อระหว่างหนูหรือมัน .. เหอะๆ
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
เรามีพี่น้อง 3 คน มีพี่สาวคนโต เรา และน้องชาย เป็นครอบครัวคนจีน พ่อรักน้อยชายมากเป็นห่วง จะทำอะไรก็ช่วยลงทุนให้ไม่เคยทวงเงินที่ยืมไปเลย รถก็ซื้อให้ แต่กับเราเขาจะให้เรายืมเงินประมาณ 1 แสนให้ไปซื้อที่แต่เรากับแฟนไม่เคยมีเงินเพราะแฟนรับราชการเงินเดือนน้อยจะผ่อนคืนให้ประมาณ 10 ปีได้ไหม พ่อก็บอกว่าไม่ได้ ส่วนดอกเบื้ยเราก็จะให้ 5% แต่พ่อบอกว่า"ไม่เอา แต่อัตราเงินเฟ้อมัน3%นะ" พูดอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง ถ้าเป็นคุณจะคิดยังไง และจะต้องผ่อนจ่ายทุกเดือน ขาดก็ไม่ได้ เราอยู่เชียงราย ส่วนพ่อเราอยู่กทม จะต้องเสียค่าโอนทุกเดือน เป็นคุณจะรับไหวไหม เราเลยตัดสินใจขอยืมเงินแม่ดีกว่า แม่ให้ยืมเลยไม่เคยทวงไม่เคยว่าอะไรเลย ตอนนี้เราเป็นหนี้สหกรณ์เอาเงินมาใช้คืนแม่ ตอนหลังพ่อชอบเล่าเรื่องน้อยชายว่าเอาเงินไปทำเจ็งหลายอย่างพ่อก็ไม่เคยทวงเรื่องเงินเลย และที่น่าน้อยใจกับพวงคนเมืองจีนเอาเงินไปให้เขาใช้ตั้งหลายแสนยังให้เขาได้แต่กับลูกอย่างเรากับมีเงื่อนไขมากมาย เราเลยรู้สึกไม่ดีกับพ่อเลย ใครมีพ่อแบบนี้บ้าง
Re: น้อยใจที่พ่อแม่ลำเอียง
ตั้งแต่ผมจำความได้ มีแต่พ่อที่ให้ผมตลอดแม่ก็ไม่เคยจะให้อะไรเลย แม่ผมมีอาชีพขายของผมรู้ว่ายอดเค้าวันนึงขายได้เท่าไหร่กำไรเท่าไหร่ มันก้เยอะพอสมควร แต่แม่ผมไม่เคยจะให้อะไรผมเลย เวลาผมขออะไรเค้าก็จะพูดว่าเปลืองตัง แต่พอไปเดินตลาดหรือไป ตลาดน้ำแม่เค้าก็จะซื้อของกินนู้นนี่ไปฝากคนที่ขายของ แต่กับผมคนที่บ้านไม่เคยจะซื้อเลย เวลาไปทีไรผมจะบอกว่าอยากกินนี่ แม่ก็จะตอบว่าเปลืองตังตลอด ตอนนี้ผมก็โตแหละ อายุ 16 ผมอยากได้โทรสัพมากเลย พ่อเค้าก็อยากซื้อให้ พ่อบอกไปให้ขอแม่ก่อน พอผมไปขอเค้าจะด่า หยาบๆ ใส่ <มึงอยากได้นู้นได้นี่ ไม่เก็บตังซื้อเองละ พ่อแม่มึงกว่าจะหาตังมาได้สักบาท> อะไรประมาณนี้ ผมเกิดมา แม่ไม่เคยพาผมไปกินอะไรในห้างเลย ผมรับจ้างเพื่อนทำงานที่โรงเรียน ผมได้ตังมา ผมก็ไปเดินเล่นห้างกินนู้นกินนี่ซื้อของบ้าง พอแม่รู้เค้าก็จะด่าว่า แหม๋ไอเหี้ยมีปัญหาไปกินของในห้างแดกโออิชิ แม่มึงขายของมึงไม่เคยคิดจะประหยัด แล้วผมเจอแบบนี้ก่อนไปโรงเรียนทุกเช้า โรงเรียนผมเข้า 8 โมงกว่า ผมจะต้องตื่นซื้อข้าวให้น้องตอน6โมง 20 เกือบทุกวันที่ผมต้องไปช่วยแม่เค้าเก็บของที่ร้าน ผมต้องนั่งรถไป แล้วเก็บของแล้วก็แบกลังหนัก8 ใบขึ้นรถเข็น ทุกวัน กลับมาถึงบ้านผมต้องมาทำงานให้เพื่อน ทำเสดผมก็เอาไปปริ้นเอาไปส่งครูแล้วก็ได้ตังตอบแทน แล้วบางทีผมนอนตื่นมา6โมงครึ่งแบบเนี้ย แม่ผมก็เอาอีกแหละด่าผมกระจายเลย <ไอเหี้ยข้าวไม่ต้องแดกไอห่าน้องมึงไม่ได้กินข้าวไปโรงเรียน เห็นแก่ตัวจริงๆมึง> ประมาณนี้ แล้วบางทีเวลาผมทำงานอยุ่ในห้อง พอผมวางเค้าก็จะเล่นเกมส์บ้าง แล้วพ่อกับแม่มีเวลาทั้งวันเค้าจะไม่เปิดเข้ามาดูหรอก เข้าชอบเปิดเข้ามาดูตอนที่ผมเล่นเกมส์ แล้วเค้าก็จะด่าว่า <วันๆอยู่แต่ในห้องนะมึง ไม่ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้างเลย ใครไปใครมาขโมยของไปยกบ้านแหละ> คือผมอยากได้โทรสัพสักเครื่องนะ เวลาครูให้ทำงาน ผมก็ทำในโทรสัพได้ ไม่ต้องกลับบ้านมาเปิดคอมทำ กว่าจะเสด กว่าจะต้องไปรับแม่ วันนี้ผมนั่งทำโครงงานกว่าจะเสดก็จะ3ทุ่มอยู่แหละ รถเมย์ออก2 ทุ่ม แล้วผมต้องนั่งแท๊กซี่ไป แม่เค้าก็พูดว่า <มึงนะไม่ช่วยประหยัด เด่วกุจะออกมาอยู่นอกบ้านแหละ เช่าเค้าอยู่จะได้ไม่ต้องเสียตังค่าแท๊กซี่ทุกวัน> บางทีพ่อเค้าชอบพูดกับผมว่า เราอ่าโชคดีกว่าใครเค้าเลยรู้มั้ยมีให้ทุกอย่าง (ผมเป็นคนที่ปฏิเสธใครไม่เปน หรือโต้ไม่เปนอ่าแหละ) ผมก็ฟังเค้าพูดไป ส่วนตัวผมเองก็อยากตอบนะ อยากตอบว่าพ่อช่วยซื้อนี่ให้หน่อยสิ อยากได้จริงๆนะ >> พ่อผมเป็นคนดีนะเค้ารักผมมาก มีครั้งนึงผมเข้าโรงบาลเป็นโรคติดเชื้อในกระแสเลือด พ่อเค้ามายืนเฝ้าหน้าห้อง icu ผมไม่รู้มาตัวผมจะเป็นยังไง พ่อบอกให้ผมทำใจดีๆไว้นะ ตอนผมเด็กๆ ป้า อา ผมเคยบอกว่าตอนผมเกิดใหม่ๆ พ่อผมเห่อผมมากทั้งอุ้มทั้งหอมทั้งกอด สารพัดไปหมด ตอนผมอยุ่ม.3 พ่อผมซื้อโนตบุคให้กะเครื่องปริ้นเปนอะไรที่ผมดีใจมาก และ ม.3 พ่อก็ซื้อโทรสัพให้ผมเครื่องนึงBB ผมก็ดีใจมาก แต่แม่ผมไม่เคยจะซื้ออะไรให้ผมเลย ตั้งแต่ผมจำความได้ ล่าสุดมะ2เดือนที่แล้ว ผมเคยเห็นแม่ออกตัวจะจ่ายตังค่าซ่อมนาฬิกาให้ผมอ่าแหละ 700บาท แต่ผมบอกแม่ว่าไม่ต้องก็ได้ ปล่อยให้มันพังไปเด๋วค่อยซื้อธรรมดาใส่ ผมอยู่รร เอกชน ผมมองไปทางไหนก็มีแต่คนใช้โทรสัพ ไอโฟนบ้าง ซัมซุงบ้าง แต่กับผม ผมไม่มีโทรสัพใช้เลย เพราะBB ผมเพิ่งตกน้ำไป(ผมไม่ได้ทำตกน้ำเองน้ะ ผมไปซื้ออาหารหมา แล้วป้าคนขายเค้าขอดูโทรสัพผมแล้วทำตกน้ำเฉยเลย ไม่รับผิดชอบด้วย) ถ้าโพสในนี้ พ่อแม่ผมเค้าก็คงไม่รู้หรอก แต่ผมอยากระบาย ผมเหนื่อย ทั้งพ่อแม่ผมเค้าออกไปทำงานทุกวัน ผมอยู่บ้านรอเวลา2ทุ่มแล้วออกไปช่วยเค้า ผมเก็บตังเองตอนนี้ผมก็พอมีอยู่บ้าง แต่ผมต้องใช้จ่ายเองเพราะ แม่เค้าก็ไม่เคยมาช่วยผมจ่ายอะไร แค่ผมขอตังเค้าซื้อนู้นนี่นิดหน่อยเค้าก็บ่นจนผมจะตายอยุ่แหละ บางทีผมคิดนะตอนที่ผมเข้าห้องicu ทำไมผมไม่ตายไปตอนนั้นซะเลย หมอไม่น่าให้รอดมา ผมต้องมาใช้กรรมก่อนหรอ ผมเหนื่อย น้องผมก็สั่งสอนไรไม่เคยฟัง สั่งสอนวันนี้อีกวันก็ลืม แล้วใครรับผิดชอบ? ผมตลอด ผมคิดว่าผมจะปิดเครื่องโทรสัพแหละผมจะไม่ใช่ตอนนี้ผมเช่าของเพื่อนมาใช้ ผมเปิดโปรให้มันเดือนละ300 ก็ใช้ได้นะ BB รุ่นเก่า แต่ก้ดีก่าไม่มีใช้แหละ แต่วันนี้ผมจะเลิกใช้แหละ ถ้าผมใช้ผมคงเปนโรคประสาทตายพอดี แม่ผมโทรมาด่าตลอดถ้าผมทำไรให้เค้าไม่พอใจเช่น ทำไมน้องยังไม่กินข้าวตอนเย็น เด่วก็ด่าผมแหละ เค้าไม่เคยคิดจะโทษน้องเลยว่าทำไมเวลาพูดอะไรไม่ไปรีบทำตามทำไมต้องรอให้พูดซ้ำแล้วพูดแรงๆหลายที แล้วค่อยทำ ผมเหมือนเด็กเก็บกดใช่ไหมละครับ เก็บไว้ข้างใน แต่ข้างนอกผมก็เหมือนคนปกติไม่มีอะไร ผมชอบดูรูปคนตายที่เกิดจากอุบัตติเหตุต่างๆเช่นรถชน รถเหยียบ ผมเคยนั่งมองถนนแล้วคิดว่าถ้าเป็นผมบ้างนะ โดนรถชนหรือเหยียบอยุ่บนถนน มันจะเจ็บมั้ยตอนโดน หรือตายเลยพอโดนเสด