ระบายความในใจ

ได้รู้จักกับผู้ชายคนหนึ่งในเฟส เขาทักเรามา คุยกับเราประมาณว่า ทำอะไร กินข้าวยัง เป็นคำถามทั่วไป
เขาอายุเท่ากับเรา แต่เรียนคนละร.ร. หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เราเริ่มมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร คุยสนุกๆเป็นเพื่อน แต่เดี๋ยวนี้มันเปลี่ยนไป เขาขอเราเป็นแฟน เราก็โอเค
หลังจากวันนั้น เขาก็เริ่มเปลี่ยนไป คุยน้อยลง พูดจาไม่ดี เราเลยเลิกคบ แต่ทุกวัน เวลาที่เราเคย
คุยกับเขา เราจำได้ทุกคำ มันรู้สึกเหงามาก คิดถึงแต่เขา อยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
เขาทำให้เรารู้ถึงคำว่ารัก และก็มีความทรงจำที่ดี แม้มันจะแค่สั้นๆ แต่ก่อนเคยคิดว่าถ้ารักใครแล้ว เผื่อใจ
ไว้ก็ได้ แต่นั้นมันไม่ใช่ความรัก ถ้าเราได้รักแล้ว ไม่มีทางที่จ
ะ เผื่อใจ เราไม่ชอบเวลานั้นไปเลย มันเหงากว่าเดิม คิดว่าเราไม่อยากเจอเขา ไม่อยากรุ้จักเลย ยิ่งนึกถึงทีไร
ก็ยิ่งคิดถึงเขา เฮ้อ อยากลืมเขาคนนั้น แต่ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ กลัวเขามาเรียนที่เดียวกับเรา ไม่อยากเห็นน่าเขาเลย