ระบายความในใจ

สวัดดีคับ ผมชื่อแบงค์ครับผมได้อยู่ทีมวอลเลย์บอลโรงเรียนหนึ่งในจังหวัดขอนแก่นครับ ในทีมเดียวกันผมไม่มีปัญหากับใครนะคับ แต่ผมน้อยใจอาจารที่สอนผมที่บางครั่งอาจารก็พูดใสผมบ่างแต่ผมก็ทนได้นะคับแต่บางครั่งพูดใสผมแรงมากที่ผมต้องกับมาร้องไห้คนเดียวเป็นประจำคับ มีเหตุการหนึ่งที่พึ่งเกิดขึ่นกับผมคับ วันนั่นเป็นเช้าวันศุกครับ(เออผมเป็นพี่ใหญ่สุดในทีมอ่ะคับ)ทุกคนต้องตื่นไปซ้อมแต่มีคนไปอยู่สองคนคับแล้วก็มีผู้หญิงมาซ้อมอาจารบอกไห้ผมปลุกพวกผู้ชายมาซ้อมมีมอไซอยู่สองคันแล้วผมก็ปลุกได้ตื่นผมก็เลยไปที่โรงเรียนคับผมก็นั่งใส่รองเท้าแล้วก็ไปวิ่งคับผมวิ่งได้หนึ่งรอบแล้วคับอาจารเลยถามผมว่าพวกนั่นละ ผมเลยบอกว่าเขาไม่ตื่นคับอาจารเลยพูด(จะมาคนเดียวทำไมทำไมเห็นแก่ตัวไม่เอาคนอื่นมาด้วย)เออรถมันมีสองคันผมเลยชวนน้องอีกคนหนึงไปรับอาจารเลยพูดมาว่าไม่ต้องไปไปคันเดียวไปหลายเที้ยวเอาน้องเขามีซ้อมไม่ต้องชวนไป ผมได้ยินแบบนั่นทำไห้ผมคิด เออแล้วเราไม่มีซ้อมหรอพูดเหมือนกับว่าเราไม่ใช้คนในทีมแบบไหนแบบนั่นเลย ไม่รู้ผมคิดมากเกินไปป่าวผมเลยร้องไห้มากับทางมาถึงผมไม่พูดอะไรกับใครผมกับบ้าน มาตอนคำ่คับ(แต่มีคำคำหนึงคับผมจำขึ้นใจเลยว่าอาจารพูดว่าไม่เคยไล่ใครออกจากทีม)แต่วันนี้ผมมาได้ยินว่าไม่มีประโยดก็กับไปนอนอยู่บ้านซะ ผมได้ยินคำนี้ผมพูดไม่ออกผมกับมาคิดแล้วคิดอีก ผมเลยถามอาจารกับว่าปมทำไรผิดอาจารบอกว่าไม่มาสารถเขาพวกนี้มาซ้อมได้ ก็ไม่ต้องมาอยู่หรอกกับบ้านไปเลย แล้วที่ผ่านมาผมทำไรผิดผมเสียใจเสียใจมาก ผมคิดไม่ออกแล้วว่าจะทำแบบไหนต่อไป บอกผมหน่อยคับ