โดย [--------] » 20 มี.ค. 2020 18:51
พ่อแม่เลิกกันนานแล้ว
คือเราก็อายุจะ 18 แล้วค่ะ ส่วนพ่อกับแม่เลิกกันตั้งเเต่เราอายุ 12 ตั้งเเต่นั้นแม่เราเลยรับภาระหนักขึ้น โดยครอบครัวเราที่เหลืออยู่ก็คือ แม่ ยาย ตา แล้วก็ ลุง
ลุงเราพอแต่งงานแล้วมีลูกก็เลยแยกตังออกไป ก็เลยไม่ค่อยได้ช่วยค่าใช้จ่ายอะไรในทางนี้เท่าไหร่ ในทางตากับยายเราก็ออกขายของที่ตลาดเฉพาะวันเสาร์กับวันอาทิตย์
ส่วนแม่เราก็ทำงานเป็นแอดมินเพจศัลยกรรม โดยไปทำงานที่รังสิต และบ้านอยู่ที่บ้านกล้วย ไทรน้อย แม่ไปทำงานประมาณ 11 โมงของทุกวัน จะหยุดประจำวันจันทร์ ส่วนรายได้ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น แต่จะได้มากก็คือค่าคอมในแต่ละเดือน ขึ้นอยู่กับว่า แม่ได้ลูกค้ากี่คน ส่วนยายกัยตาก็ได้รายได้ไม่เคยพอใช้เท่าไหร่ ตัวเราก็เรียนอยู่ที่ วิทยาลัยแห่งหนึ่ง โชคดีที่ทางวิทยาลัยมีทุน ทำให้จ่ายค่าเทอมแค่ 2,000 แต่ว่าที่เรียนมันก็อยู่ไกลมากจากบ้าน วันนึงเลยใช้ตังเกือบ 300 บาท รวมค่าข้าวเช้า กลางวัน เย็น
ส่วนทางพ่อนั้น ก็ยังติดต่อกับเราอยู่ค่ะ ทุกๆเดือนเขาจะโอนเงินมาให้เดือนละ 3,000 บาท และบางอาทิตย์ที่มีหยุด ก็จะรับไปนอนที่บ้านของเขาบ้างเป็นครั้งเป็นคราว
แต่เรื่องมันมาอยู่ที่ตอนนี้ค่ะ เรากำลังจะขึ้น ปวช. ปี 2 ค่าเทอมคือ 4,800 บาท ทางพ่อที่พึ่งซื้อบ้านใหม่ก็ยังไม่มีตังมาให้ส่งเรียน พ่อกับแม่เราก็เลยให้ถามย่า หรือก็คือ แม่ของพ่อเรานั่นเอง ซึ่งเขาพึ่งกลับไปใต้หวันได้เดือนกว่าๆ ในจังหวะที่เกิดโควิทพอดี ทำให้ที่ร้านขสายไม่ค่อยดี เราก็เลยถามย่าว่ามีเงินพอส่งเรียนมั้ย ย่าก็บอกเราว่ามี ย่าก็เลยส่งค่าเทอมมาให้เลย ทำให้ตอนนี้เราก็จ่ายคาเอทมไปเรียนร้อยแล้ว
เราไม่ชอบเวลาไปเป็นสะพานให้พวกเขาเวลาจะคุยกันในแต่ละที พอจะคุยกันต่างฝ่ายต่างโมโห พอโมโหแล้วเราเป็ยคนกลางในการสนทนาของพวกเขา พวกเขาก็จะมาโมโหใส่เราค่ะ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ เลิกกันแล้วคุยกันเองไม่ได้หรอ ไม่ใช่ว่ากลับไปคุยกัน แต่คุยกันแค่เรื่องสำคัญไง ไม่เข้าใจหรอ ถ้ายังมีคนอื่นที่เป็นแบบเราอ่ะ ความรู้สึกเป็นคนกลางระหว่างพ่อกับแม่อ่ะค่ะ มันรู้สึกยังไงเข้าใจบ้างมั้ย ก็เข้าว่าทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีเงิน มันจะชอบเป็นแบบ " ถ้าแม่บอกว่าไม่มีเงินเหมือนพ่อบ้างล่ะ พ่อจะโอเคมั้ย "
ทำไมจะชอบถามแบบนี้ มันทำไม เราก็เข้าใจทั้งคู่แหละ จะให้เราทำยังไงอ่ะคะ ส่วนย่าทุกคนคงคิดว่าดีสินะคะ ป่าวค่ะ ย่าทิ้งเราไปตั้งเเต่เรายังเด็ก พึ่งกลับมาหาปีที่แล้ว เขาควรจะให้เงินแม่เราสำหรับการดูแลเลี้ยงเราในหลายๆปีที่ผ่านมา เขาก็ให้ค่ะ แต่ให้มานิดเดียว มันทำอะไรไม่หรอกค่ะ ทำไมเขาไม่คิดมั่งว่าการเลี้ยงดูลูกตั้งเเต่เล็กให้โตมาทุกวันนี้มันยากแค่ไหน มันใช้เงินมากแค่ไหน แต่เขากลับให้เงินมาแค่สองสามพันเอง เขาก็น่าจะเข้าใจบ้างเพราะย่าเองก็เลี้ยงพ่อมา แต่ทำไมถึงทำอย่างนี้
[b]พ่อแม่เลิกกันนานแล้ว[/b]
คือเราก็อายุจะ 18 แล้วค่ะ ส่วนพ่อกับแม่เลิกกันตั้งเเต่เราอายุ 12 ตั้งเเต่นั้นแม่เราเลยรับภาระหนักขึ้น โดยครอบครัวเราที่เหลืออยู่ก็คือ แม่ ยาย ตา แล้วก็ ลุง
ลุงเราพอแต่งงานแล้วมีลูกก็เลยแยกตังออกไป ก็เลยไม่ค่อยได้ช่วยค่าใช้จ่ายอะไรในทางนี้เท่าไหร่ ในทางตากับยายเราก็ออกขายของที่ตลาดเฉพาะวันเสาร์กับวันอาทิตย์
ส่วนแม่เราก็ทำงานเป็นแอดมินเพจศัลยกรรม โดยไปทำงานที่รังสิต และบ้านอยู่ที่บ้านกล้วย ไทรน้อย แม่ไปทำงานประมาณ 11 โมงของทุกวัน จะหยุดประจำวันจันทร์ ส่วนรายได้ก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้น แต่จะได้มากก็คือค่าคอมในแต่ละเดือน ขึ้นอยู่กับว่า แม่ได้ลูกค้ากี่คน ส่วนยายกัยตาก็ได้รายได้ไม่เคยพอใช้เท่าไหร่ ตัวเราก็เรียนอยู่ที่ วิทยาลัยแห่งหนึ่ง โชคดีที่ทางวิทยาลัยมีทุน ทำให้จ่ายค่าเทอมแค่ 2,000 แต่ว่าที่เรียนมันก็อยู่ไกลมากจากบ้าน วันนึงเลยใช้ตังเกือบ 300 บาท รวมค่าข้าวเช้า กลางวัน เย็น
ส่วนทางพ่อนั้น ก็ยังติดต่อกับเราอยู่ค่ะ ทุกๆเดือนเขาจะโอนเงินมาให้เดือนละ 3,000 บาท และบางอาทิตย์ที่มีหยุด ก็จะรับไปนอนที่บ้านของเขาบ้างเป็นครั้งเป็นคราว
แต่เรื่องมันมาอยู่ที่ตอนนี้ค่ะ เรากำลังจะขึ้น ปวช. ปี 2 ค่าเทอมคือ 4,800 บาท ทางพ่อที่พึ่งซื้อบ้านใหม่ก็ยังไม่มีตังมาให้ส่งเรียน พ่อกับแม่เราก็เลยให้ถามย่า หรือก็คือ แม่ของพ่อเรานั่นเอง ซึ่งเขาพึ่งกลับไปใต้หวันได้เดือนกว่าๆ ในจังหวะที่เกิดโควิทพอดี ทำให้ที่ร้านขสายไม่ค่อยดี เราก็เลยถามย่าว่ามีเงินพอส่งเรียนมั้ย ย่าก็บอกเราว่ามี ย่าก็เลยส่งค่าเทอมมาให้เลย ทำให้ตอนนี้เราก็จ่ายคาเอทมไปเรียนร้อยแล้ว
เราไม่ชอบเวลาไปเป็นสะพานให้พวกเขาเวลาจะคุยกันในแต่ละที พอจะคุยกันต่างฝ่ายต่างโมโห พอโมโหแล้วเราเป็ยคนกลางในการสนทนาของพวกเขา พวกเขาก็จะมาโมโหใส่เราค่ะ ซึ่งเราก็ไม่เข้าใจ เลิกกันแล้วคุยกันเองไม่ได้หรอ ไม่ใช่ว่ากลับไปคุยกัน แต่คุยกันแค่เรื่องสำคัญไง ไม่เข้าใจหรอ ถ้ายังมีคนอื่นที่เป็นแบบเราอ่ะ ความรู้สึกเป็นคนกลางระหว่างพ่อกับแม่อ่ะค่ะ มันรู้สึกยังไงเข้าใจบ้างมั้ย ก็เข้าว่าทั้งสองฝ่ายต่างไม่มีเงิน มันจะชอบเป็นแบบ " ถ้าแม่บอกว่าไม่มีเงินเหมือนพ่อบ้างล่ะ พ่อจะโอเคมั้ย "
ทำไมจะชอบถามแบบนี้ มันทำไม เราก็เข้าใจทั้งคู่แหละ จะให้เราทำยังไงอ่ะคะ ส่วนย่าทุกคนคงคิดว่าดีสินะคะ ป่าวค่ะ ย่าทิ้งเราไปตั้งเเต่เรายังเด็ก พึ่งกลับมาหาปีที่แล้ว เขาควรจะให้เงินแม่เราสำหรับการดูแลเลี้ยงเราในหลายๆปีที่ผ่านมา เขาก็ให้ค่ะ แต่ให้มานิดเดียว มันทำอะไรไม่หรอกค่ะ ทำไมเขาไม่คิดมั่งว่าการเลี้ยงดูลูกตั้งเเต่เล็กให้โตมาทุกวันนี้มันยากแค่ไหน มันใช้เงินมากแค่ไหน แต่เขากลับให้เงินมาแค่สองสามพันเอง เขาก็น่าจะเข้าใจบ้างเพราะย่าเองก็เลี้ยงพ่อมา แต่ทำไมถึงทำอย่างนี้