โดย มโนจุง » 20 เม.ย. 2019 09:51
น้ำตาไหล เราชอบเขามากๆ เขาเป็นคนดีมากๆ เราไม่รู้ว่านี่คือ 'ความรัก' รึเปล่า เราชอบเขาเฉยๆ เริ่มรักเขา หรือรักเขาไปแล้วรึเปล่า? ไม่รู้ เพราะบอกตามตรงว่าเราไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรักใคร เราเป็นเด็กเรียน มุ่งเรียนมาตลอด ไม่สนใจเรื่องอื่นเลย มีคนมาจีบนะ แต่ไม่สนใจ แล้ว..สุดท้ายก็ชอบคนใกล้ตัวเนี่ยแหละ เป็นหนึ่งในผู้ชายไม่กี่คนที่เราปล่อยให้เข้ามาใกล้ มาลงมาเล่น มาสนิทกันได้ อาจจะเป็นคนเดียวด้วยซ้ำที่สนิทด้วยขนาดนี้ (แต่ก็ไม่ใช่ 'เพื่อนสนิท' นะ) ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาทำตัวเหมือนสาวน้อยคนหนึ่งก็ได้..
เขาใจดีมาก เขาร่าเริงมากๆๆๆ เขานิสัยดีมากๆๆ เขาตลกมากๆๆ ถึงแม้จะคุยกันไม่รู้เรื่องบ้างบางที แต่เราก็ชอบเขาที่เป็นแบบนั้นมากๆๆๆ
เขายังไม่รู้หรอกว่าตัวเองชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่เราคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะว่าเขาคงจะชอบผู้ชายแน่ๆ เรารู้อยู่แล้วนะ แต่ก็ยังไม่วาย..
เราเป็นเอามากเลยนะ เก็บมาฝันบ้าง ยิ้มเวลาเห็นเขาหัวเราะ เวลาเห็นเขาอยู่กับเพื่อนแล้วท่าทางดูสนุก (ไม่รู้ทำอะไรของมันเหมือนกัน ไร้สาระไปตามประสา) เราไม่เจอเขาสองอาทิตย์แล้ว เขาไปค่ายรด.มา เราเองก็บินไปรับทุนการศึกษาและไปสอบสัมภาษณ์อีกมหาวิทยาลัย กลับมาก็สอบโอเน็ต ขนาดวันนี้สอบที่โรงเรียนเดียวกัน เรายังไม่เห็นเขาเลย เรานั่งมองนาฬิกาข้อมือว่าเวลามันหมดรึยัง เราอยากให้รีบออด ให้อาจารย์รีบเก็บข้อสอบและปล่อยออกจากห้อง จะได้เดินเฉียดไปหน้าห้องสอบเขา แต่ก็ช้าหมดเลยแฮะทั้งสามวิชา.. เราไม่เคยทันเขาซ๊ากกที เราคิดถึงเขาจัง
ตอนที่เรารู้ว่าเขาสอบได้มหาวิทยาลัยและคณะที่เขาฝันได้ เรากรี๊ดเสียงดังลั่น ดีใจเหมือนสอบได้เองเลย วิ่งไปอวดพ่อกับแม่ด้วย 'เพื่อนหนูสอบติดแล้ววววว เย้' 5555+ ตลกหน้าญาติคนอื่นๆที่ไม่รู้เรื่อง คงงงว่าทำไมต้องดีใจขนาดนี้ พ่อแม่เราก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ (แต่เราว่าพวกท่านรู้)
ตอนนี้ใกล้จะจบแล้วเนอะ เวลาที่เราจะได้เห็นหน้าเขาก็ลดน้อยลงทุกที เราจะตัดใจได้รึเปล่า เราอยากตัดใจได้จังเลย จะได้ไม่เป็นภาระให้เขาลำบากใจ 555+ จะได้ไม่ต้องกระวนกระวายใจ ไม่ต้องมานั่งคิดถึง อยากเจอจนจะบ้าแบบนี้ด้วย โอ๊ยยย รู้สึกเหมือนคำที่เคยด่าคนอื่นไว้มันวกกลับมาหาตัวเองทุกอย่าง กรรมจริงๆ
จะบอกเขาดีมั้ย หรือจะไม่บอกดี... ถ้าบอก เราก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้นะเว้ย
ถ้าเขาไม่ชอบ ก็อย่าโกรธเขานะเว้ย อย่าร้องให้เขาเห็นด้วย อายๆ
ปล. เพื่อนเราคนหนึ่งบอกว่าถ้าไม่บอก เดี๋ยวก็จบ เดี๋ยวก็ลืม เราก็ได้แต่นึกว่ามันจะลืมได้เร็วรึเปล่าน้อออ ก่อนจะลืมได้ เราต้องผ่านอะไรบ้าง เราไม่เคยเจอแบบนี้ ถึงจะเศร้าจนอยากจะร้องไห้ แต่ก็แอบตื่นเต้นนิดๆนะ (อย่าหาว่าโรคจิตเลย)
น้ำตาไหล เราชอบเขามากๆ เขาเป็นคนดีมากๆ เราไม่รู้ว่านี่คือ 'ความรัก' รึเปล่า เราชอบเขาเฉยๆ เริ่มรักเขา หรือรักเขาไปแล้วรึเปล่า? ไม่รู้ เพราะบอกตามตรงว่าเราไม่เคยมีแฟน ไม่เคยรักใคร เราเป็นเด็กเรียน มุ่งเรียนมาตลอด ไม่สนใจเรื่องอื่นเลย มีคนมาจีบนะ แต่ไม่สนใจ แล้ว..สุดท้ายก็ชอบคนใกล้ตัวเนี่ยแหละ เป็นหนึ่งในผู้ชายไม่กี่คนที่เราปล่อยให้เข้ามาใกล้ มาลงมาเล่น มาสนิทกันได้ อาจจะเป็นคนเดียวด้วยซ้ำที่สนิทด้วยขนาดนี้ (แต่ก็ไม่ใช่ 'เพื่อนสนิท' นะ) ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาทำตัวเหมือนสาวน้อยคนหนึ่งก็ได้..
เขาใจดีมาก เขาร่าเริงมากๆๆๆ เขานิสัยดีมากๆๆ เขาตลกมากๆๆ ถึงแม้จะคุยกันไม่รู้เรื่องบ้างบางที แต่เราก็ชอบเขาที่เป็นแบบนั้นมากๆๆๆ
เขายังไม่รู้หรอกว่าตัวเองชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย แต่เราคิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะว่าเขาคงจะชอบผู้ชายแน่ๆ เรารู้อยู่แล้วนะ แต่ก็ยังไม่วาย..
เราเป็นเอามากเลยนะ เก็บมาฝันบ้าง ยิ้มเวลาเห็นเขาหัวเราะ เวลาเห็นเขาอยู่กับเพื่อนแล้วท่าทางดูสนุก (ไม่รู้ทำอะไรของมันเหมือนกัน ไร้สาระไปตามประสา) เราไม่เจอเขาสองอาทิตย์แล้ว เขาไปค่ายรด.มา เราเองก็บินไปรับทุนการศึกษาและไปสอบสัมภาษณ์อีกมหาวิทยาลัย กลับมาก็สอบโอเน็ต ขนาดวันนี้สอบที่โรงเรียนเดียวกัน เรายังไม่เห็นเขาเลย เรานั่งมองนาฬิกาข้อมือว่าเวลามันหมดรึยัง เราอยากให้รีบออด ให้อาจารย์รีบเก็บข้อสอบและปล่อยออกจากห้อง จะได้เดินเฉียดไปหน้าห้องสอบเขา แต่ก็ช้าหมดเลยแฮะทั้งสามวิชา.. เราไม่เคยทันเขาซ๊ากกที เราคิดถึงเขาจัง
ตอนที่เรารู้ว่าเขาสอบได้มหาวิทยาลัยและคณะที่เขาฝันได้ เรากรี๊ดเสียงดังลั่น ดีใจเหมือนสอบได้เองเลย วิ่งไปอวดพ่อกับแม่ด้วย 'เพื่อนหนูสอบติดแล้ววววว เย้' 5555+ ตลกหน้าญาติคนอื่นๆที่ไม่รู้เรื่อง คงงงว่าทำไมต้องดีใจขนาดนี้ พ่อแม่เราก็คงไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ (แต่เราว่าพวกท่านรู้)
ตอนนี้ใกล้จะจบแล้วเนอะ เวลาที่เราจะได้เห็นหน้าเขาก็ลดน้อยลงทุกที เราจะตัดใจได้รึเปล่า เราอยากตัดใจได้จังเลย จะได้ไม่เป็นภาระให้เขาลำบากใจ 555+ จะได้ไม่ต้องกระวนกระวายใจ ไม่ต้องมานั่งคิดถึง อยากเจอจนจะบ้าแบบนี้ด้วย โอ๊ยยย รู้สึกเหมือนคำที่เคยด่าคนอื่นไว้มันวกกลับมาหาตัวเองทุกอย่าง กรรมจริงๆ
จะบอกเขาดีมั้ย หรือจะไม่บอกดี... ถ้าบอก เราก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้นะเว้ย
ถ้าเขาไม่ชอบ ก็อย่าโกรธเขานะเว้ย อย่าร้องให้เขาเห็นด้วย อายๆ
ปล. เพื่อนเราคนหนึ่งบอกว่าถ้าไม่บอก เดี๋ยวก็จบ เดี๋ยวก็ลืม เราก็ได้แต่นึกว่ามันจะลืมได้เร็วรึเปล่าน้อออ ก่อนจะลืมได้ เราต้องผ่านอะไรบ้าง เราไม่เคยเจอแบบนี้ ถึงจะเศร้าจนอยากจะร้องไห้ แต่ก็แอบตื่นเต้นนิดๆนะ (อย่าหาว่าโรคจิตเลย)