ขอระบายชีวิตตัวเอง ของคนไม่มีบ้านอยู่

ตอบกระทู้

รหัสยืนยัน
ให้พิมพ์รหัสตามที่เห็นในรูปภาพ กรุณาพิมพ์ตัวอักษรเล็ก-ใหญ่ให้ถูกต้อง และไม่มีเลขศูนย์
รูปแสดงอารมณ์
:D :) ;) :( :o :shock: :? 8-) :lol: :x :P :oops: :cry: :evil: :twisted: :roll: :!: :?: :idea: :arrow: :| :mrgreen: :geek: :ugeek:

BBCode เปิด
[img] เปิด
[flash] ปิด
[url] เปิด
[Smile icon] เปิด

กระทู้แนะนำ
   

มุมมองที่ขยายได้ กระทู้แนะนำ: ขอระบายชีวิตตัวเอง ของคนไม่มีบ้านอยู่

Re: ขอระบายชีวิตตัวเอง ของคนไม่มีบ้านอยู่

โดย ปอย » 28 เม.ย. 2020 03:30

สวัสดีค่ะ ชื่อปอยนะคะ หนูอ่านกระทู้ของคุณแล้วบีบหัวใจมาก ถึงฉันจะไม่ได้เจอเรื่องเดียวกันแต่ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณมาก จะว่าอะไรไหม ถ้าฉันอยากรู้จัก อยากคุย อยากเป็นเพื่อนคนนึงของคุณ หากคุณได้อ่าน ฉันหวังว่าคุณจะใจดีติดต่อฉันกลับมา

ขอระบายชีวิตตัวเอง ของคนไม่มีบ้านอยู่

โดย คนไร้บ้าน » 02 ก.พ. 2020 08:18

ฉันไม่มีบ้านอยู่ แม่ฉันป่วยเป็นอัมพฤกษ์ ไม่สามารถเดิน ยกแขน หรือทำอะไรด้วยตัวเองได้ โชคดีมีชาวต่างชาติที่แม่เคยช่วยเขาไว้ เขาตกหลุมรักแม่ ชต.(ขอใช้ชต.แทนชาวต่างชาติ) เช่าห้องให้แม่อยู่ ให้ค่าอาหาร ค่าหมอ ค่ายา เป็นเงินจำนวนไม่มาก ส่วนฉัน อายุ22 ฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองผิดปกติมากไหม เพราะฉันรู้สึกแย่มากๆ
แม่ฉันต้องมีคนดูแลตลอดเวลา พลิกตัว เปลี่ยนผ้าอ้อม แม่กินอาหารได้บางอย่าง อาหารต้องไม่มีส่วนประกอบโปรตีนผักผลไม้ที่แม่แพ้ต่อโรคและร่างกาย ไม่สามารถกินกับข้าวแบบคนปกติทั่วไปได้ ถ้าแม่กิน อาการปวดจะมากขึ้น จากที่ทรมาณมากอยู่แล้ว คนที่ทำหน้าที่ดูแลแม่คือฉันเอง คุณว่ามันเหนื่อยไหม บางครั้งฉันต้องทำอาหารให้แม่กินทุกมื้อ ทุกวัน และทำงานบ้านทุกอย่างด้วย ฉันยังโดนกดดัน จาก ชต.และพี่สาว ให้ฉันหางานทำเพิ่ม แต่ฉันไม่ได้ทำงานเพิ่ม เพราะฉันทำมันทั้งหมดไม่ไหว พวกเขาต่อว่าฉันอีกหลายต่อหลายครั้งในเรื่องนี้ (ฉันรู้สึกแย่มาก การดูแลคนป่วยไม่ถือเป็นการทำงานหรอ มันมีอาชีพดูแลผู้ป่วยอยู่นะฉันก็ใช้เวลาว่างหาเงินจากทางออนไลน์อยู่เหมือนกัน) และฉันก็ไม่ได้เงินเดือนจากใครสักบาทเดียว มีแต่คำตำหนิต่อว่าจากพี่สาว และชต.
ฉันมีพี่สาว พี่สาวที่พ่อแม่ฝากความหวังให้ส่งฉันเรียนมหาลัย หลังจากพวกท่านทุ่มเท ส่งเสียพี่สาว และสอนฉันเสมอ ให้เสียสละให้พี่ไปก่อน เพร่ะในอนาคต พี่เขาจะดูแลฉัน...
แม่ยึดติดที่จะอยู่อีกจังหวัดนึง ไม่ยอมย้ายมาอยู่กทม.กับพี่สาว ไม่ว่ายังไง พี่สาวฉันเอาข้ออ้างนี้มาพูดเสมอ ว่าตนพร้อมดูแลแม่ แค่แม่ต้องมาอยู่กทม. พี่สาวไม่มีเงินส่งให้แม่เลย มีบางครั้งจริงๆที่ให้ 500 หรือ คืนเงินที่ยืมจากแม่ไปเท่านั้น พี่สาวยังเป็นหนี้70,000บาท พี่สาวฉันเป็นฟรีแลนซ์ เขาใส่อารมณ์ ใช้อารมณ์ในทุกคำที่พูด เพราะคำพูดน้ำเสียงท่าทางของพี่สาวมันน่ากลัว และฉันก็ไม่ชอบเลยที่โดนพูดด้วยแบบนั้น บางคนอาจจะคิดว่าเรื่องเล็ก แต่คุณเคยรู้จักคนที่สามารถพูดไม่ดีทำร้ายจิตใจเราในทุกวินาทีที่เอ่ยปากพูดไหม เราถูกสอนให้ทุ่มเทเสียสละและเชื่อฟังพี่สาวมาตั้งแต่เด็ก ถูกใช้งานแค่ไหน ถ้าเราพูด ขึ้นมา ถือว่าเถียง บ่น ทันที และจะโดนสวนด้วยถ้อยคำหยาบโลน ชนิดที่ว่าต่อให้เงียบเขายังสามารถหาเรื่องได้

เรื่องการศึกษาของฉัน โชคดี ที่แม่ฉันเก่งและสามารถส่งฉันเรียนจนจบม.6 ก่อนหน้าที่ท่านจะประสบอุบัติเหตุทางรถยนตน์ แล้วกลายเป็นอัมพฤกษ์แบบทุกวันนี้ ฉันทำงานทั้งที่ยังเรียนมัธยมอยู่ แต่เงินไม่เคยพอใช้ ในตอนนั้นชต.ยังไม่ได้ยื่นมือมาช่วยแม่ เงินที่ฉันทำงาน นอกจากเอาไว้กินใช้จ่ายค่าเช่าห้อง ยังแบ่งเล็กๆน้อยๆให้พี่สาวฉันไว้ใช้เรียนมหาลัย แต่สุดท้าย ด้วยความที่ครอบครัวฉันไม่สามารถช่วยเหลือเงินเรียนมหาลัยได้ ฉันจึงไม่ได้เรียนต่อมหาลัย ฉันเคยแอดติดโลจิสติกส์ มหาลัยดังที่ชลบุรี ตอนนี้ผ่านมา4ปีเพื่อนจะรับปริญญากันแล้ว ส่วนฉัน ได้แต่ฝัน ส่วนพี่สาวฉัน เขาเรียนมหาลัยเอกชน เขาได้ทุนกยศ. แต่ไปๆมาๆ เราไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง เพราะพี่สาวไม่ให้ใครรู้ พี่สาวอ้างว่าไม่มีเงินเรียน เลยทำให้เรียนไม่จบ
...ฝันฉันสลาย ที่ทุ่มเททั้งหมด ที่ถูกสอนมาเสมอ ที่พี่สาวพูดกับปากตัวเอง ไม่มีแล้วเงินเรียนมหาลัยของฉัน ไม่มีใครส่งเสีย หากฉันสามารถเก็บเงินไว้เป็นค่าเทอมมหาลัยของตัวเองแทนที่จะช่วยเหลือพี่สาว ฉันเห็นแก่ตัวบ้างคงจะดีกับตัวเอง

ฉันอยู่ดูแลแม่นานปี เป็นห้องเช่าเล็กๆ แม่ไม่ต้องการให้คนอื่นมาดูแลแม่ เพราะแม่กลัวพวกเขาจะทำร้ายแม่ (ญาติทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายแม่มีแต่คนไม่ดี ครอบครัวฉันโดนพวกเขาทำร้าย ตั้งแต่ฉันจำความได้ แต่มันเป็นเรื่องในอดีต ที่คงไม่สามารถถือสาได้ แต่ขอตัดขาดความเป็นญาติกันจะดีกว่า มีทั้งทำร้ายร่างกาย เกี่ยวกับเรื่องคนองค์ทรงเจ้า จะเล่าให้ฟังอย่างนึง ตอนนั้นฉันน่าจะอายุที่จะขึ้นป.1 ลูกป้าได้ไปรร.แต่ฉันไม่ได้ไป ฉันจำได้ ฉันถูกเอา กกน.ของป้าครอบหัว และผ้าถุง ทั้งๆที่ฉันตัวเล็กผอมโซอดยาก พวกเขาทำเช่นนั้นเพราะคิดว่า ฉันเป็นปีศาจ ฉันถูกความชั่วครอบงำ ฉันถูกบงการโดยฝั่งพ่อ
ที่รอดพ้นจากตรงนั้นมาได้ เพราะฉันป่วยเป็นไข้เลือดออก ถูกส่งตัวไปให้พ่อ ต้องขอบคุณป้าของฉัน ที่ให้ฉันนอนตากยุง หลังจากตัวเองเอาพัดลมจ่อลูกสาวของป้า แม่ฉันหัวอ่อน และจิตใจผิดปกติจากความเสียใจ จึงหลงเชื่อป้า ส่วนพี่สาวฉันไม่ได้เผชิญชะตากรรมนั้นด้วย เพราะพี่สาวติดเรียน ไม่ได้เดินทางมาด้วยแต่แรก)

ปัจจุบันตอนนี้ฉันทนทุกข์อาศัยอยู่กับพี่สาว
ชต.เดินทางมาจากตปท.มาดูแลแม่เอง เป็นเวลาสามเดือน และด้วยห้องเช่าเล็กๆ ฉันจึงต้องมาอยู่กับพี่สาว ในตอนแรก ฉันจะนำเงินเก็บทั้งหมด ไปเช่าห้องอยู่คนเดียว เพื่อความสะบายใจของทุกฝ่าย แต่แล้วแม่ฉันก็โวยวาย ว่าฉันอยู่คนเดียวไม่รอด และยกเหตุผลมามากมาย รวมถึงบอกฉันว่า 'ไปอยู่กับพี่สาวเพื่อให้แม่สะบายใจ พี่สาวก็ปรับปรุงตัวแล้ว' ฉันปฎิเสธไปหลายครั้ง แต่สุดท้าย ฉันต้องยอมแพ้คนเป็นแม่ เมื่อฉันมาอยู่กับพี่สาวฉันได้ลงทุนใช้เงินซื้อสิ่งจำเป็นต่างๆ ซ่อมแซมพวกของชำรุด รวมถึงให้พี่สาวหยิบยืมเงิน พี่สาวชอบพูดให้ฉันเลี้ยงข้าว ฉันปฎิเสธเท่าไหร่ มันจะโดนคำพูดของพี่สาวต่อว่าจนฉันต้องยอม ทั้งเห็นใจ และอื่นๆ อาหารพวกนั้นค่อนข้างมีราคา 'จนตอนนี้ฉันไม่มีเงินเลย' และฉันทนพี่สาวมานานมากๆ ฉันไม่มีใครอยู่เคียงข้างเลย พี่สาวยังมีแฟนเขา ที่อาศัยอยู่ด้วยกัน ต่อให้พี่สาวแย่แค่ไหน แฟนเขาก็ทน สำหรับแม่ แม่ฉันกลับไม่เข้าใจ กลายเป็นฉันที่โวยวายในสายตาแม่ และขี้ฟ้อง ฉันถูกแม่ต่อว่าเสมอ ไม่ว่าที่แม่จะพูดจริงหรือไม่จริง ฉันไม่สามารถบอกความจริงท่านได้ กลายเป็นเถียง และแม่ไม่รับฟังฉันเลย

มีครั้งนึง หลายปีก่อน ฉันดีใจมากที่พี่สาวและแฟนพี่สาว พาฉันไปสวนประชุมแห่งนึง แต่ภายหลังฉันต้องเสียใจที่สุด ฉันถูกพี่สาวด่า ขณะกำลังกินข้าว ฉันถูกไล่ และฉันเดินหนีออกมา นั่งรอพี่สาวตรงทางออก ฉันไม่มีเงินสักบาทซึ่งพี่สาวฉันก็รู้ ฉันมีมือถือทีไม่มีซิมการ์ด ฉันนั่งรอจนมืด ก็ไม่เห็นพี่สาวและแฟนพี่ คนผ่านไปมาต่างมองมาที่ฉัน ฉันไม่มีที่ให้กลับ และฉันไม่รู้จะกลับอย่างไร มันไม่ใช่จังหวัดบ้านฉัน ฉันลองหาWi-Fi โชคดีมากๆ ที่ในงานมีWi-Fi ไม่ใส่รหัส ฉันไม่เห็นแม้แต่ข้อความจากพี่สาว... ฉันส่งข้อความหาพี่สาวว่าอยู่ไหน ไร้การตอบกลับ นานมาก เมื่อตอบกลับพี่สาวบอกอยู่บ้าน คุณว่ามันเจ็บไหม ถูกทิ้งไว้โดยไม่มีเงินไม่รู้ทางกลับ ไม่ใกล้บ้าน ฉันไม่รู้จะทำอย่างไรดี ฉันโกรธ และเสียใจ สมองฉันเบลอมากเนื่องจากร้องไห้อย่างหนัก ฉันจำที่คุยกับพี่สาวไม่ได้เลย รู้แค่ว่าเขาไม่รู้สึกอะไรหรือเดือดร้อนเลย ไม่แม้แต่จะช่วยเหลือ ฉันย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่มีเงิน พี่สาวหายเงียบไป ฉันเปิดแมสเสนเจอ หาใครสักคนทีจะสามารถช่วยฉันได้ ตอนนั้นสามทุ่มแล้ว สุดท้ายคนที่เขาชอบฉันเขาอยู่แถวนั้นพอดีกำลังกลับจากรด. เป็นเรื่องบังเอิญมาก เขาพาฉันไปบ้าน เพราะเขาไม่มีเงินค่ารถให้ฉัน เขากับฉันตกลงกันว่า จะยืมเงินพ่อเขา เป็นค่ารถให้ฉันกลับไปหาแม่ ต่อมาฉันได้ยินกับหูตัวเองว่า พี่สาวพูดว่าไม่ได้ทิ้งฉัน ฉันหนีตามผู้ชายเอง ฉันวางแผนจะไปอยู่กับผู้ชาย พี่สาวพูดกับแม่แบบนี้ และแม่ก็เชื่อด้วย ใจฉันสลายมาก มันย่อยยับไปหมด

ในตอนนี้ฉันยังไม่มีงานทำ และฉันคงต้องหางานให้ได้เร็วๆนี้ ฉันทรมาณเหลือเกิน ที่ฉันโดนพี่สาวใช้คำพูดจิกกัดตะวาด และใช้เป็นที่รองรับอารมณ์์ ยิ่งกว่าแม่ค้าตามตลาดบางคนที่ปากร้ายเสียอีก ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง ฉันแค่รู้สึกแย่มาก มาก พี่สาวใช้คำพูดเก่ง พูดเก่ง สามารถกลับขาวเป็นดำได้ พูดคำไหน ต่อให้โกหกก็น่าเชื่อ ส่วนฉันมันโง่ ฉันโกหกไม่เป็นด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่จะโกหก ฉันก็กลัว ฉันจึงไม่กล้าทำ พี่สาวฉันชอบถาม พอฉันตอบตามความจริงไม่ว่าอะไร พี่สาวจะไม่เชื่อ และพูดไม่ดีกับฉัน

ฉันไม่สบายใจเลย ตอนนี้ฉันออกมานั่งอยู่บันไดหนีไฟ ฉันเครียด ฉันอยากให้มีคนเข้าใจว่าสิ่งที่เจอ มันร้ายแรง แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ จึงได้มาเขียนระบาย ไปทั้งน้ำตา บางครั้งฉันก็คิดตัดปัญหา ด้วยการตาย ฉันไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ฉันไม่รู้ ฉันจะสามารถทำอะไรไหวไหม ในเมื่อฉันรู้สึกแย่ตลอดเวลา เขียนจบฉันไม่รู้ฉันจะทำใจทำอารมณ์ เข้าไปในห้อง แลเวทำอะไรต่อ ฉันไม่อยากทำมันเลย ฉันไม่อยากทำอะไรเลย ฉันเบื่อ ฉันทรมาณ แม้แต่จะร้องไห้ ฉันยังถูกสั่งห้าม ถ้าฉันมีเงินตอนนี้ ฉันจะไปเช่าห้องอยู่ ฉันจะออกไปจากที่ๆทำให้รู้สึกแย่ทุกวินาทีแบบนี้ ฉันคิดไม่ตกกับการจะเอายังไงกับชีวิตต่อ ฉันกลับไปหาแม่ไม่ได้ ฉันถูกพี่สาวไล่ พี่สาวไม่ได้อยากให้ฉันอยู่ด้วยหรอก ฉันก็ไม่อยากอยู่เช่นกัน เป็นเพราะฉันเชื่อแม่ ฉันต้องยอมรับมันสินะ เป็นการตัดสินใจไปแล้ว ถึงจะโดนบังคับ ฉันทำรายรับรายจ่ายไว้นะ ฉันไม่ได้ใช้ไปกับตัวเองมากเลย ฉันไม่น่าเลย ฉันไม่น่าเลย ฉันจะทำยังไงดี

ข้างบน