ร้านอาหารจาก เชฟมือโปร

ตอบกระทู้

รหัสยืนยัน
ให้พิมพ์รหัสตามที่เห็นในรูปภาพ กรุณาพิมพ์ตัวอักษรเล็ก-ใหญ่ให้ถูกต้อง และไม่มีเลขศูนย์
รูปแสดงอารมณ์
:D :) ;) :( :o :shock: :? 8-) :lol: :x :P :oops: :cry: :evil: :twisted: :roll: :!: :?: :idea: :arrow: :| :mrgreen: :geek: :ugeek:

BBCode เปิด
[img] เปิด
[flash] ปิด
[url] เปิด
[Smile icon] เปิด

กระทู้แนะนำ
   

มุมมองที่ขยายได้ กระทู้แนะนำ: ร้านอาหารจาก เชฟมือโปร

ร้านอาหารจาก เชฟมือโปร

โดย scrdragon » 28 เม.ย. 2020 03:31

An Artist Who Creates ผนังปูนเปลือยสีเทาแต้มด้วยสีดำที่ป้ายปาดไปมา มองดูคล้าย กำแพงปูนลายขวุขระ ย้ำด้วยภาพบ้านเรือนตามชอกชอยที่ แขวนอยู่ ชวนให้เกิดความรู้สึกว่ากำลังนั่งกินข้าวในตรอกที่ฝั่ง ตรงข้ามเต็มไปด้วยราวแขวนผ้ ทั้งหมดนี้คือบรรยากาศ โดยรอบของ "smmer by praha" ที่เสิวฟอาหารไทยหากินยาก อย่างแกงรัญจวน หรือแม้แต่ของหวานอย่างส้มฉุน (พังดูแล้ว ก็ชวนสงสัยวมันหอมฉุนอย่างนั้นหรือ) หลังจากเปิดเมนูผ่านๆ พลางนึกถึงหน้าคนในครัวที่ง่วนอยู่หน้าเตา คงเป็นเชฟมากอายุ และประสบการณ์ ผัด ดัม แง ตุ๋นอย่างชำนาญ แต่ที่ไหนได้ คนปรุงอาหารเหล่านี้คือเชฟหนุ่มมาดนิ่ง เชฟปราด-ปราคาร จันทน์โพธิ์กุล
"ร้านนี้เปินร้านอาหารเล็กๆ มีทั้งอาหารไทย และเมนูฝรั่งเพื่อไมให้ น่าเบื่อไป การแต่งร้านก็ทำให้ดูเหมือนตรอก แต่ในแบบนามธรรม เพราะ มันคือถนนเส้นหนึ่งที่มีเรื่องราวของผมกับเพื่อนเข้ามา รูปถ่ายบนผนัง ก็เป็นของคนรู้จักทั้งหมด ถ้เขาเข้ามาเราก็มีเรื่องราวคุยกันเอง แต่ถ้า คนแปลกหนมาที่นี่เราก็จะให้ความอมอุ่นแก่เขา อาหารไทยที่ทำส่วนใหญ่ ผมเรียนมาจากคุณปี (คุณทอรุ้ง จรุงกิจอนันต์ แห่งสำนักพิมพ์ เพกาพับลิชซิ่ง) ทุกวันนี้ก็ยังเรียนรู้อยู่ สิ่งสำคัญที่สุดคือเราจะทำ อาหารที่ไม่เหมือนใคร อย่างน้อยก็เป็นอะไรที่กระโดดไปจากคนอื่น ผม รู้สึกว่าถเรากินแต่ผักเดิมๆ อย่างแครอต ผักง คะน้ำ มันก็จะมีแต่ ของพวกนี้ขายแน่ เลยอยากนำผักพื้นบ้านมาใช้ให้มากขึ้น" ก่อนที่จะเป็นร้านอบอุ่นเล็กๆ แบบนี้ เขาเริ่มมาจากการทำอาหารเลี้ยง แขกอยู่บ่อยครั้งกับคุณป้จนเป็นเรื่องเป็นวาวเกิดเป็นร้านนี้ในที่สุด ซึ่ง ต้องตอบโจทย์ลูกค้ดรงที่มีเวลาจำกัด โดยใช้วิรีสโลว์คุกด้วยการตุ๋น (smmer) ที่แม้จะใช้เวลานานในการปรุง แต่หลับใช้เวลาเตรียมออก อาหารสั้นๆ ทั้งยังถือเป็นการคุมรสชาติได้ดีอีกตัวย แต่ก่อนที่เซฟปราค จะหันมาจับตะหลิว เขาเคยจับดินสอเขียนแบบมาแล้ว "คนถามบ่อยๆ ว่าเสียดายไหมที่เรียน'ถาปัตย์ ไป บอกเลยผมไม่ เสียดาย ถ้าย้อนกลับไปก็จะเรียนเหมือนเดิม เพราะรู้สึกว่าเรามีอีก มุมมองหนึ่งเลย เอามาใช้ได้กับทุกเรื่อง ทั้งออกแบบร้นหรืออาหาร ทำให้เราคอยครีเอดสิ่งต่างๆ ไม่ให้ซ้ำกับคนอื่น อาหารมันก็เหมือนภาพ วาดที่มีสีเข้ม สีอ่อน มีแบ็กกราวด์ โฟว์กราวด์ เพอร์สเปกทีฟ อาหารก็มี เปรี้ยว เค็ม ทวาน มันก็ไม่ได้มีเค็มน้ำปลา เค็มเกลืออย่างเดียว ยิ่งเป็น อาหารไทยมันต้องบาลานซ์ คุณป้ย้ำเรื่องนี้บ่อยมาก อย่างพวกยำ มีทั้งรสชาติ ความกรอบ ความนุ่ม และกลิ่นต่างๆ ทำให้ผมนึกถึง ภาพวาดที่เราต้องคอยบาลานซ์ไว้ ซึ่งผมไม่เคยเรียกตัวเองว่าเซฟ ผมชอบที่จะเปินศิลปิน เพราะถ้คุณเรียกคนนั้นว่าหมอเขามีหน้าที่ รักษาคนไข้ เวียกว่าวิศวะฯ ก็มีหน้าที่แค่ดูโครงสร้าง แต่ถ้เรียกคนนี้ ว่าศิลปินเขาจะทำอะไรก็ได้ มันดีตรงนี้"
เราได้พัฒนา ได้กลับมามองแล้วพัฒนาไปอีกรอบหนึ่ง" เมื่อบทสนทนาจบลงเราหันมาสนใจแกงรัญจวนหอมกรุ่นตรงหน้า ขณะ ที่จัดวางผ้าอยู่นั้นเสียงของคุณปทอรุ้งก็ดังขึ้นด้วยว่าผ้าผืนนั้นดูไม่งาม เท่าไหร่นัก ท่านบรรจงคลายผ้พันคอสีดำลายกุหลาบแดงออกมา แทนที่ เราจึงไม่แปลกใจเลยหากเชฟปราดจะเต็มไปด้วยความพิถีพิถัน ทั้งด้านความคิด และฝีมือ เพราะแกงรัญจวนตรงหน้าช่างชับซ้อน อย่างดีงามแบบที่ไม่เคยได้ลิ้มลองมาก่อน

บทความจาก 918kiss

ข้างบน