สวัสดีค่ะ มีเรื่องอยากระบายปัญหาผัวมีเมียน้อย เคยอ่านปัญหาท่านอื่นก็คล้ายๆกัน ตอนนี้ผ่านจุดแตกหักมาสี่เดือนแล้ว ความทุกข์ความเจ็บบรรเทาลงบ้างแต่ก็ยังรบกวนใจเหมือนมีเสี้ยนตำคาเนื้ออยู่ขอเริ่มเลยนะคะ,,,แต่งงานมา๑๘ปีมีลูกสองคน๑๕ปีก่อนสามีก็ดีมากๆ..เราอายุเท่ากันแต่ฉันมีรายได้มากกว่างานมั่นคงกว่า..จนเมื่อ๓ปีก่อนที่เริ่มมีเฟซบุกเล่นกันเขาก็เริ่มเปลี่ยนคนเป็นเมียย่อมรู้สึกได้เพราะเห็นมีสาวมาเป็นเพื่อนเขาที่ดูไม่ใช่เพื่อนธรรมดา...และเขาไม่เคยลงรูปครอบครัวหรือลูกเลยทำเหมือนโสด ...พอสงสัยก็เปิดอกคุยกันฉันถามเรื่องผู้หญิงคนนั้นเขาเริ่มโกหกว่าไม่มีอะไร...ฉันได้บอกว่าถ้าเขาไม่อยากอยู่กับฉันหรือไม่รักฉันแล้วให้บอกให้คุยกันฉันยินดีหย่าให้ถ้าเขาเจอคนใหม่ที่รักมาก...เขาปฏิเสธทุกข้อหาบอกรักเมียและลูกที่สุด...แล้วเริ่มเอาอกเอาใจแสดงความรักมากขึ้น..แต่ฉันก็ระแวงอยู่ดีแต่ด้วยความเชื่อใจไม่เคยเช็คโทรศัพท์หรือกระเป๋าตังค์เลยให้เกียรติเขามาตลอดตั้งแต่แต่งงานมา...๑ปีผ่านไปก็ยังมีเรื่องให้คิดมากให้ระแวงอยู่เขามีข้ออ้างไปทำงานต่างจังหวัดทุกเดือนบางทีก็บอกไปบ้านญาติ...ฉันเปิดอกคุยกันอีกรอบถึงเรื่องที่ระแวงให้เขาพูดความจริงและหาทางแก้ไขถ้ามีปัญหาหาทางออกร่วมกัน..แต่เขาก็โกหกอีกไม่มีอะไร...และทำตัวให้ฉันสงสัยน้อยลง...ฉันก็เกือบเชื่อใจแล้ว,,จนต้นปีนี้เดือนมีนาเปิดโทรศัพท์เขาแบบไม่ตั้งใจ...เจอหลักฐานเด็ดข้อความตัดพ้อต่อว่าจากผู้หญิงคนนั้น...ตั้งแต่ปลายปี๕๔ฉันก็ให้เขาดู...ก็โกหกว่านานมาแล้วเลิกกันแล้ว....ฉันไม่เชื่อแล้วเลยเริ่มสืบจริงจัง...เธออายุอ่อนกว่าฉัน๑๖ปีแน่นอนสาวสวยเป็นสาวลาว(แท้ๆ)ต่างด้าว เป็นม่ายมีลูกติด๑คน ลูกอยู่มาเลกับพ่อ(สามีเก่าเธอเป็นคนมาเล) เธอมาหางานทำในกทม.,,ฉันถามสามีอีกครั้งเขาจึงยอมจำนนต่อหลักฐานและได้แต่พูดขอโทษ,,,โดยไม่คิดแก้ไขเขาพูดทำนองให้ฉันยอมรับเป็นเมียหลวง...ใครจะยอม..ฉันยื่นคำขาดถ้าเขาไม่เลิกฉันจะเลิกเอง...เขาขอเวลาและบอกว่าไม่ค่อยได้เจอกันผู้หญิงอยู่กับเพื่อน..เดือนเมษาเขาบอกเลิกแล้ว..แต่ไม่ใช่ฉันสืบต่อค่ะ...เดือนมิ.ย.๕๗ฉันเจอใบเสร็จค่าเช่าหอพักในกระเป๋าเขาความแตกสุดๆค่ะ....เขาเช่าหอพักให้เธออยู่ตั้งแต่ปี๕๕...ห่างบ้านฉันแค่๓กม.แสบดีค่ะเขากลับมานอนบ้านทุกคืนเพราะไปหากันใกล้ๆแค่นี้เอง..เขามักจะกลับห้าทุ่มหรือเที่ยงคืนประจำอ้างเรื่องงานบ้างแวะบ้านญาติเขาบ้าง...สุดทนค่ะเขาหักหลัง..หลอกลวง...สารพัด...ใช้รถของฉัน...เงินของฉัน...ไปเลี้ยงเมียเก็บต่างด้าวที่ไม่ได้ทำงานอะไรนอกจากบำเรอความใคร่ให้เขา...ฉันไล่เขาออกจากบ้านนัดวันหย่าไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆ...แต่เหมือนเวรกรรมของฉันกับเขายังไม่หมด...เขาขอแก้ตัวครั้งสุดท้ายให้ฉันคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงและบอกกับผู้หญิงว่าเขาเลือกลูก...ฉันคุยกับผู้หญิงคนนั้นบอกว่าฉันจะหย่าให้หญิงก็ตอบว่าเธอก็ไม่เอาหรอกเพราะผู้ชายพูดขนาดนั้น(เขาคุยกันยังไงฉันไม่รู้แต่ผู้ชายตัวดีบอกว่าเขาขอเลิกกับเธอ)...ผู้หญิงบอกว่าถูกหลอกว่าสามีฉันโสดไม่มีเมีย พอมารู้ทีหลังก็ไม่รู้จะแก้ไข....นี่แหล่ะค่ะเรื่องของฉันผู้ชายเลวค่ะ...ฉันไม่โทษหญิงผู้นั้น เป็นเพราะความมักมากของสามีฉันเอง....ผ่านมา๔เดือนแล้วฉันลดอาการระแวงลงบ้าง...อภัยให้แต่ไม่ไว้ใจอีกแล้ว...เห็นธาตุแท้ของเขาแล้ว...และฉันพร้อมเสมอที่จะหย่ากับเขาเราอยู่กันอย่างฝืนทนค่ะ...แต่เขาไม่ยอมหย่า...ฉันรู้ไม่ใช่เพราะรักแต่เพราะอยู่กับฉันสบายค่ะ..ฉันมีเงินมากกว่าไงคะ...ก็จนกว่าฉันจะหมดเวรจากเขา ฉันคิดเสมอว่า...อยู่ใช้หนี้กรรมค่ะหมดกรรมเมื่อไรเวลาจะจัดสรรให้ฉันได้เลิกกับเขาเอง....ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านนะคะ
.