ว่าด้วยเรื่อง...... ลองอ่านดูละกันน่ะ

[ใครไม่รู้หรอก]

จริง หรือไม่จริง ผิด หรือถูก ใช่หรือไม่ใช่ ของแท้หรือของปลอม
จะรู้ได้ยังไง ล่ะ

ใครเป็นคนรู้มั่ง

นั่นหน่ะสิ

แต่ผมก็ไม่เคยสนใจ ตัวผมเองนั้น คิดแค่อย่างเดียว ว่า ผมอยากทำ
ผมเต็มใจทำทุกอย่าง ก็เท่านั้น ผมแค่คิดว่าตัวผมเองนั้น ก็เหมือนกับคนทั่วๆไป ทำอะไรก็ได้ ตามใจผม ไม่สนใจว่าคนอื่นจะมองตัวผมเป็นคนแบบไหน หรือ ทำไปเพื่ออะไร ไม่สน ผมอยากที่จะทำ ก็ต้องได้ทำในสิ่งนั้นๆ
แต่ผมก็คิดก่อนทำน่ะ ไม่ใช่ไม่คิดอะไรเลย แต่คนอื่น เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมทำอยู่ มันทำให้ผมหงุดหงิด หรือ ไม่พอใจอย่างมาก ทำไมล่ะ กุผิดอะไร
หรือทำอะไรผิด ไม่ดี หรือ ยังไงก็แล้วแต่ หรือตัวเองนั้น ขาดความรับผิดชอบต่อการกระทำ หรือเปล่า นั้นสิน่ะ ผมไม่เคยจำใสสมองเลย อาจจะเป็นเพราะผมไม่มีความรู้สึก หรือ ตายด้านไปแล้วก็ได้น่ะ ใครจะไปรู้ หรือผมอาจคิดเองเออเองก็ได้ ก็ยังไม่เข้าใจจนถึงทุกวันนี้เลย

ผมคิดมาตลอดว่าการที่ได้เกิดมาเป็นคนนั้น เกิดมาด้วยเหตุผลอะไร หรือ
อะไรทำให้คนเราเกิดมา ก็หาเหตุผมมาพิสูทจ์ไม่ได้ หรือ ตอบได้ไม่เต็มปาก
คนอื่นเขาก็บอกว่า คนเราเกิดมานั้น เพื่อ ชดใช้กรรมเก่า แล้วอะไรคือกรรมเก่า ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ผมก็ไม่ได้ไปลบหลู่ หรือ ไม่เถียง แต่ด้วยความไม่เข้าใจใหลายๆความหมาย ได้แค่เก็บเอามานึกคิด

ตอนนี้ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่กับบ้าน หรืออยู่คนเดียว ไม่มีอะไรทำหรือไม่อยากทำอะไร ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าผมเป็นอะไรกันแน่ หรือผมคิดไปเองคนเดียวตลอดเวลา ก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่ทำก็ไม่เคยเสียใจตัวเองเลย และไม่เคยทำร้ายตัวเอง หรือ ทำก็เป็นได้ ใครก็ได้ช่วยบอกกุที
ผมรู้ตัวเอง หรือหลงตัวเองอยู่คนเดียว ก็บอกไม่ถูกน่ะ ผมเป็นคนเข้าใจอะไรหรือ เชื่ออะไรอยากมาก มันแปลกไหม หล่ะ เหมือนผมคุยกับตัวผมเองเลย
ผมก็บอกได้ไม่เต็มปากว่า มันคือตัวผมเองหรือเปล่า แต่ผมตัดสินใจเองมาโดยตลอด เด็กดื้อก็ว่าได้ แต่ก็ไม่เคยแสดงอาการ หรือพูดไปตรงๆ แค่ทำไปเฉยๆ รับฟังอย่างเดียวพอ ผมคิดแค่ว่า ถ้าผมพูดไปแล้ว คนอื่นเขาอาจจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมจะสื่อ ออกไป เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่งอยู่แล้ว และผมก็รู้คำตอบอยู่แล้วด้วยซ้ำ มันทำให้ผมไม่พูด หรือแสดงอาการให้เขารับรู้ แค่ทำเป็นเข้าใจความหมายแล้ว จะถูกหรือผิด ไม่สนใจ มันก็แปลกนะ ในสายตาผมแล้ว คนอื่นจะมองผมแบบไหนไม่สำคัญ เพื่อน หรือครอบครัว หรือคนอื่นๆ ไม่สน มันว่าแปลกไหม หล่ะ ผมแค่อยากรู้ว่า ในสายตาคนอื่นนั้น จะมองตัวผมเป็นตัวอะไร หรืออะไรก็ตาม แค่อยากรู้คำตอบ ที่ตัวผมเองยังไม่รู้
เพื่อนผมส่วนใหญ่ก็บอก ไม่ต้องไปสนใจ หรือเก็บไปคิด ผมรับฟัง แต่ไม่เชื่อทันที ความรู้สึกของผมหรือ ใจของผมเองนั้น ลังเลอยู่ หรือสับสนกับชีวิต
ที่เป็นอยู่ อยากรู้ให้ได้ก็เท่านั้นเอง กุเป็นอะไรไปแล้วว่ะ

คำว่าเพื่อน คือ อะไร ในความจริง จากใจ ส่วนตัวผมหน่ะ ผมว่าเพื่อนคือ การให้ การเอาใจใส่ ความเข้าใจ มันอาจจะเหมือนคนรัก เลยก็ได้ แต่ผมคิดแบบเพื่อนทุกคนที่ตัวผมเองนั้น ยังไม่รู้จัก หรือรู้อยู่แล้ว ไม่สนใจหลอก
ผมเป็นแบบนี้ ทั้งชีวิตของผมเอง ไม่เคยมีใครเข้าใจเราทุกอย่าง แม้แต่ครอบครัวของตัวเองก็ยังไม่เข้าใจ ไม่กล้าแสดงออก บอกเขาไปตรงๆ แต่กลับเพื่อนแล้ว เปิดใจคุยได้ทุกเรื่อง แต่ก็บอกไม่ได้ก็มี เรื่องไม่สมควรที่จะบอก แต่ไม่รู้ทำไม คนอื่น เขาบอกผมว่า เมิงเชื่อเพื่อนว่าอะไรทุกอย่าง
แม้แต่ครอบครัวตัวผมเอง ก็บอกแบบเดียวกัน ผมก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงหรือจะสื่อ ยังไงให้เขาเข้าใจดี ผมไม่ใช่คนดีหรือเลวโดยสันดาร แต่ผมรู้สึกได้เลยว่า ผมคือต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด อยู่แล้ว นานแล้ว คนอื่นอาจจะผิดกับผม ก็ไม่เคยไปว่าร้ายใส่ เก็บเอามาเป็นความผิดของตัวเองซะงั้น
ใครจะหาว่าผมบ้าไปแล้ว ก็เชิญว่าได้ตามสบาย ไม่สน เพราะสิ่งที่ทำไป หรือคิดไปนั้น มันคือ ผม ตัวผม ใจผม เชิญตามสบาย


คิดจะทำอะไรแล้ว ต้องไปทำให้ได้เลย ไม่รู้เป็นอะไร เหมือนคนจิตหลุดไม่แน่ไม่นอน เอาจริงแล้วก็ได้แต่คิด แต่ยังไม่ได้ลงมือทำจริงทำจังเลย สักอย่าง
แต่ผมเชื่อในความคิดของผมว่า มันต้องทำให้ได้ มันขาดแค่ไม่กี่อย่างก็ทำได้แล้ว ขึ้นอยู่ที่ตัวเรา และใจเราเท่านั้น อยากทำ กับ ทำไปเลย อันไหนดี
มันก็ได้ทั้ง คู่ ไม่รู้ น่ะ วันนี้ผมเป็นอะไรไป ทุกๆที ผมไม่เคยมาเล่าหรือเขียนประวัติ ของตัวเอง เลย แต่ทำไม ผมถึงอยากเล่าวันนี้หล่ะ แปลกไหมล่ะ
ไม่มีอะไร หรอก แค่อยากคุยกลับ ตัวเอง เฉยๆน่ะ จะสื่อ อะไรว่ะกุ


สุดท้ายแล้ว
ยังไม่ได้แนะนำตัวเองเลย จะจบอยู่แล้วเนี่ย ดีไหมเนี่ยเมิงงะ

ตัวผมเอง ชื่อ ต้น อยู่ จังหวัดชลบุรี บอกแค่นี้พอแล้วน่ะ

เรื่องที่เล่ามาทั้งหมดแล้วนั้น เป็นเรื่องจริง หรือป่าวนั้น ไม่สำคัญ


ทำความเข้าใจกันเอาเองคับ ว่ามันคือเรื่อง …...

ไม่ขออะไรมากมายหรอกคับ ขอแค่ความเข้าใจในแต่ละคนอ่านก็พอคับ