คิดถึงพี่พี สักวันเราคงได้เจอกันอีก

[น้องแนน รังสิต]

เมื่อสมัยก่อนที่มีการเล่น pirch โปรแกรมพูดคุยทางเน็ต ทำให้เราได้รู้จักผู้ชายคนหนึ่ง เขาชื่อพี่ พีเขา เรียนอยู่ ม. สวนสุนันทา วิทยาการคอมพิวเตอร์ ปี 4 ตอนนั้นเรายังเรียนอยู่แค่ ม.ปลาย จากแค่คนคุยกัน เราก็นัดเจอกัน พี่พีเป็นสุภาพบุรุษมาก ครั้งแรกที่นัดเจอกัน เราไปหาเขาที่ ม.สวนสุนันทา แล้วเขาก็พาไปดูหนังเรื่อง Pitch black ฝูงค้างคาวฉลามสยองจักรวาล นำแสดงโดย วิน ดีเซล ที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า พี่พี นัดเจอเราบ่อยๆ เราไปดูหนังด้วยกัน เราสนิทและเป็นกันเองมากๆ เขาเคยพาไปเที่ยวที่เมืองทองธานี ตอนที่มีการจัดงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ แล้วก็พาไปกินอาหารญี่ปุ่นที่ร้านฟูจิ แต่พี่พีก็คิดกับเราแค่เป็นพี่น้อง เขาเป็นพี่ชายที่น่ารัก ไม่เคยล่วงเกินผู้หญิง ให้เกียรติผู้หญิง หลังจากที่เราทำโทรศัพท์หายบนรถ ก็ไม่ได้ติดต่อกับเขาอีกเลย จำเบอร์เขาไม่ได้ รู้แค่ว่า เขาอยู่ดอนเมือง เราหวังว่าสักวัน คงมีโอกาสได้เจอกันอีกครั้ง ที่เมเจอร์รังสิต ถ้าพี่พียังจำเราได้ เราอยากบอกว่า เรารักและคิดถึงพี่พีเสมอ แม้ว่าพี่ให้เป็นแค่น้องสาว ขอบคุณที่พี่พี พาน้องไปเที่ยว พาไปดูหนังบ่อยๆ ถ้าเราเจอกันอีก น้องสาวก็จะตอบแทน จะเลี้ยงข้าวคืนบ้าง แม้เราจะคิดเกินคำว่าพี่ชาย วันนี้ก็ยังรักพี่พีเสมอ