การเริ่มต้นของการใช้ชีวิตคนเดียว

เรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ เล่าที่นี่ได้
Secrets

การเริ่มต้นของการใช้ชีวิตคนเดียว

โพสต์ โดย Secrets »

สวัสดี :D ......

ความรู้สึกเรา ณ ตอนนี้ก็คือ.... การที่วันนึงเราต้องใช้ชีวิตในกลุ่มเพื่อนที่เราโครตจะ " ไร้ตัวตนเลยเลยหละ " มันเศร้าดีเนาะว่าไหม :?:

จุดเริ่มต้นของเรื่องหน่ะหรอเราก็ไม่รู้ว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง จุดที่เรารู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อน (ไม่มีเพื่อนไม่ได้หมายความว่าเพื่อนไม่คบนะ) มันคงจะไม่ยาวนะถ้าจะระบายตั้งแต่ต้นแบบย้อยอดีตเลยที่เดียว เฮ้อค่อนข้างอึดอัด ย้อนไปเมื่อตอนเราอยู่ปี 1 ตอนแรกๆเราคิดว่าเราโชกดีมากเข้าไปปุ๊ปก็มีเพื่อนปั๊ปเลยแถมมีเพือนเยอะอีกต่างหากกลุ่มเราแถมจะเป็นกลุ่มที่เพอร์เฟกที่สุดในห้องละเพราะในกลุ่มมีทั้งเพื่อน ญ และ ช มันคงจะสนุกนะเพราะมันคงลงตัวดีช่่วงแรกๆพวกเราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเทคแคร์กันตลอดไปไหนทียังกะจะยกพวกไปทำอะไร (ลืมบอกไปกลุ่มเรามี 14 คน) เราใช้ชีวิตแบบนี้จนจบปี1มันเป็นช่วงที่ Happy ที่สุดแล้ว พอขึ้นปี 2 มีเพื่อนคนนึงซิ๋วไปเรียนที่อื่น (เพื่อนเศร้ากันเลยทีเดียว) แต่ก็นะแค่ซิ๋วแต่ก็ยังติดต่อกันตลอดจนเทอมสองมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มดูเหมือนนางจะเป็นศูนย์กลางของทุกคนและนางก็เป็นหนึ่งในต้นเหตุที่ทำให้เกิดการแตกกระจายของกลุ่มนางไปอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหม่ส่วนเรานะหรออยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิมอีก2คนรวมเป็น 3 คน :? แต่ก็ไม่โอเคเท่าไหร่เพราะนิสัยชั่งแตกต่างกันเลยส่วนตัวเราจะเป็นคนพูดน้อยนิ่งๆเงียบๆแต่ถ้าสนิทเราก็ไม่นิ่งไม่เงียบนะ 555 ส่วนเพื่อนเราหน่ะหรอคนแรกก็ดีนะแต่เรื่องงานค่อนข้างเห็นแก่ตัว :twisted: อีกคนก็ทำอะไรช้ามากกกกกเพื่อนต้องรอตลอด และด้วยส่วนตัวเราเป็นคนจริงจังเรื่องเวลามากก็เลยไม่ค่อยโอคร เราอยู่กันแบบนี้จนจบปี2 พอขึ้นปี 3 มันต้องแยกเอกบางวิชาเราเลยตัดสินใจลองหาเพื่อนใหม่ดูและ ณ ตอนนั้นเพื่อนที่เคยทำกลุ่มแตกกระจายนางก็บอกเราว่ามาเดินกับเราก็ได้นะเพราะลงเรียนเหมือนกันทุกตัวเราก็ไม่คิดอะไรก็เลยไปเดินกับนางและกลุ่มใหม่ของนางแต่ทั้งหมดเราสนิทและคุยกับนางแค่คนเดียวคนอื่นก็คุยบ้างนะแต่ไม่บ่อยเค้าชอบทำเหมือนเราไม่มีตัวตนเลยบางทีก็รู้สึกแย่นะว่าทำไมต้องมาเจอเหตุการแบบนี้ตอนนี้มันหนักนะสำหรับคนที่ไม่เคยเจอหรือคนที่เคยมีเพื่อนเยอะๆมาก่อน จนกระทั้งเมื่อวาน...... เรามีอบรมเราก็ไปกับเพื่อนปกติแต่พอดีพวกนางเลือกนั้งข้างหลังซึ่งที่มันเต็มเราเลยเดินไปนั่งข้างหน้าจริงๆมันก็ไม่เป็นรัยปะ :roll: แต่พวกนางแบบ.....เราก็พยายามไม่สนใจแต่พอตอนกลางวันพวกนางไปกินข้าวแต่ไม่เรียกเราเลยคือเราเห็นนางลุกเราก็ลุกแล้วเดินตามไปคืออารมแบบ อ้าวมาด้วยหรอก็ไม่ได้ว่านะแต่ก็ไม่ได้ชวน :( ประมาณนี้ โหหหหห คือตอนนั้นเรานี่จุกไปแปปนึงแบบอึดอัดอะคือเราไม่มีตัวตนขนาดนั้นเลยหรอเราเลยตัดสินใจว่า :| เราจะลองใช้ชีวิตคนเดียวดูคือมันก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่หรอกอยู่คนเดียวแล้วเหงาดีกว่ามีเพื่อนแต่ยังเหงา :o จริงก็คุยได้กับทุกคนนะนั่งเรียนข้างใครก็คุยกะคนนั้นแหละอีกอย่างพวกนางชอบนั่งเมาส์กันหลังห้องเราไม่ไม่ค่อยชอบต้องมาเรียนข้างหน้ากับเพื่อนร่วมห้องก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนะ


Bumped ล่าสุดโดย Anonymous on 20 เม.ย. 2019 10:49.