ระบายความในใจ

แมว! ได้ยินกลุ่มเพื่อนที่นั่งรถโดยสารกลับบ้านไปด้วยกันบอก ซึ่งพูดถึงเด็กผู้หญิงหน้าขาวๆ จมูกโด่งๆ น่าจะเรียนอยู่ชั้นประมาณ ม.3 คนนึงที่นั่งอยู้ในรถ แรกเห็นเราก็รู้สึกดีๆ กับผู้หญิงคนนี้ทันที แต่ยังไม่มีโอกาสเลยที่จะเข้าไปทำความรู้จัก ได้แต่ปล่อยเวลาผ่าน และผ่าน และ ผ่านไป
จนเราอยู๋ ปวช 2 เราก็มาเจอน้องเขาอีกที่รถโดยสาร โดยน้องเขาเองก็เข้ามาเรียนที่สถาบันเดียวกัน แต่คลแผนกวิชา แต่ที่ทำให้หัวใจดับไปชั่วขณะคือได้รู้จากเพื่อนว่า น้องเขาเป็นแฟนกับเพื่อนของเพื่อน ก็เลยทำให้เราไม่กล้าจะเข้าไปคุยกับน้อง เหมือนความหวังจะไกลออกไปอีกในการที่จะได้รู้จักกับน้องเขา ก็ได้แต่เฝ้ามองดูน้อง ดูความเคลื่อนไหวของน้องเขาอยู่ห่างๆ ไปเรื่อยๆ
จนรู้ตัวอีกที เราก็มาอยู่ ปวส2 ซึ่งใกล้จะจบแล้ว ซึ่งเวลาก็เหลือน้อยเต็มที จนในที่สุดวันนึง วันนั้นก็มาถึง วันที่เรารวมรวมความกล้า เพื่อเข้าไปคุยกับน้องเขา ในรถโดยสาร มันเป็นความรุ้สึกที่มีความสุขมาก ที่เราได้คุยกัน ซึ่งเป็นแบบนี้มาพักนึง
เพื่อน! ได้รู้ถึงความเคลื่อนไหวของเรา พยายามมาบอกเราว่าอย่าไปยุ่งกับน้องคนนี้ เพราะน้องเขาประวัติไม่ค่อยดี แต่เราไม่แคร์นะ ก็เรารักของเรา แต่แล้วอยู่ดีๆ น้องเขาก็หายไป ไม่มาขึ้นรถเที่ยวเดิม ไม่มารอรถที่เดิม ทำไม ทำไม ทำไม เราไม่มีโอกาสถามเขาเลย
ทุกวันนี้เวลาผ่านไปนานมากกว่า 20 ปี เราก็อยากมีความหวังที่จะเจอน้องเขาอีกสักครั้ง

น้องเขาอยู่แม่สลิดใช่มั้ย

ใช่ครับ รู้ได้งัย น้องเขาอยู่แม่สลิด ผมอยู่บ้านจัดสรร