ความตกต่ำ

[Woem]

จากคนหยิ่งในศักดิ์ศรี ปากเก่ง กลายมาเป็น ผู้หญิงง่ายใช้เซกแลกความรักได้ยังไง ใครจะรู้ว่าความรักทำให้คนเราโง่ได้ขนาดไหน

[Woem]

ก็แค่ผู้หญิงไม่สวย เตี้ย ดั้งหัก ใครจะคิดว่าจะได้มาเจอเทพบุตร ใครๆก็อยากเป็นนางเอกซีรี่เกาหลี เจอเทพบุตรสุดหล่อ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้จะยังไม่แน่ใจว่านี่คือดี
เทพบุตรผู้เพียบพร้อม อบอุ่น หล่อ สุภาพบุรุษ อ่อนโยน เก่ง สาวๆหลงกันทั้งบาง แต่ห็นั่นแล่ะนะ คุณสมบัติขนาดนี้ จะเหลือหรอ แน่นอนนายมีแฟนครบกันมาเก้าปี ผู้หญิงคนนี้ทำบุญมาด้วยอะไร คำถามที่อยากรู้มาก ถึงได้กุมหัวใจเทพบุตรคนนี้มาเก้าปี
ชั้นมีโอกาสเข้ามาเป็นเพื่อนสนิทของเทพบุตรคนนี้เพราะด้วยความไว้ใจว่าผู้หญิงเฉิ่มๆ นิ่งๆ เรียบร้อย คนนี้จะไม่มีวันมาวอแวแทะโลมนายให้รำคาญใจเหมือนที่เจออยู่ทุกวัน การเป็นเพื่อนเทพบุตร มันเป็นความรู้สึกว่าได้กลายเป็นคนพิเศษ ในฐานะเพื่อน นายดูแล เอาใจใส่ ให้ความสำคัญ ไม่ว่าใครก็อิจฉา ช่างโชคดีจริง
แต่ก็นั่นแล่ะนะ แค่ผู้หญิงธรรมดา การหลงรักเพื่อนที่เป็นเทพบุตรคนนี้ไม่ได้ยากเลย

[Woem]

เก็บความรู้สึกมาตลอด หลงคิดไปทุกครั้งว่าเค้าคิดอะไรทุกครั้งที่เค้าใส่ใจดูแล เชื่อว่าเป็นผู้หญิงคนไหนก็ต้องหวั่นไหว มันเริ่มช่วงสิงหา เดือนแห่งความสุข ฝนตก นายถอดเสื้อคลุมมาบังฝน จะให้บังด้วยกัน แต่ไม่กล้าเลยเอาเสื้อตัวเองมาบังแต่นั่นก็อบอุ่นที่สุดแล้ว แค่วิ่งตากฝนกลับด้วยกัน ตอนเป็นแผลที่เท้านายให้นั่งบนเตียงแล้วลงไปนั่งคุกเข่าทำแผลให้ ไม่เคยรู้สึกดีขนาดนี้มาก่อน ช่างเป็นเดือนที่ดีจริง เป็นการเริ่มต้นที่แสนหวานสำหรับผู้หญิงบ้านๆคนนึงที่เผลอคิดไปว่าตัวเองได้เป็นนางเอกจริงๆ ใครจะไปรู้ว่านั่นคือการสะสมยาพิษ การเริ่มวางยาตัวเองได้เจ็บปวดที่สุดในอีก1ปีถัดมา
ความสัมพันธ์เริ่มพัฒนาสนิทมากขึ้นเรื่อยๆ จนเผลอคิดไปว่าเราได้กลายเป็นคนสำคัญ จนเมื่อประโยคนึงที่หลุดจากปากเมืีอเพื่อนถามเรื่องแฟนนายมาก อาจจะเพราะว่าเป็นการเตือนสติเราเป็นนัยๆว่าเค้ามีแฟนแล้วนะ อย่ากระหยิ่มยิ้มย่องไป "ถึงแฟนผม ไม่สวยแต่ผมก็รักนะครับ" ช็อคไปหลายวัน จำได้ว่าช่วงนั้นไม่กล้าไปไหนกับกลุ่มเพื่อนเลย กลัวเวลาเพื่อนถามเรื่องแฟนนาย ไม่ได้อยากฟังมันเจ็บ ก็เก็บในใจมาตลอด แต่ยิ่งนานก็ยิ่งถลำลึก มันสนิทกันเกินไป เข้านอกออกในห้องกันได้ นายมาหลับที่ห้องเพราะบอกไว้ใจ จนนายเปิดใจว่ามีปัญหากับแฟน คนแอบรัก ก็รับฟังเพราะเป็นห่วงแต่ก็เจ็บจนบอกไม่ถูก แต่ก็ยอมฟัง จนเมื่อวันที่โอกาส สิ่งที่เราคิดว่าเป็นโอกาสมาถึง นายเลิกกันกับแฟนเพราะมีปัญหาทะเลาะกันมาซักพัก วันนั้นเป็นตอนเช้า นายร้องให้ กูเลิกกับแฟนแล้ว

[Woem]

กูเลิกกับแฟน เมื่อวานพูดจบก็ร้องไห้ อารมคนแอบรักมันพุ่งขึ้นมาสองอย่างในหัว อย่างแรกแน่นอน เมื่อนายเลิกกับแฟนเราก็มีหวังสิ แต่อีกอย่างแค่เห็นน้ำตาผู้ชายคนนี้ มันสงสารอย่างบอกไม่ถูก จากนั้นอีกซักพัก นายก็ซึม เศร้า ร้องไห้บ้าง วันนึงหลังจากนั้น นายโทรมา พอรับสายก็ได้ยินเสียงร้องไห้ ไม่ไหวแล้ว มาหาหน่อยได้มั้ย พอได้ยินเราก็แทบจะวิ่งไปเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น พอไปถึงก็พบว่านายเศร้าเพราะแฟนส่งของขวัญครบรอบสิบปีมาให้เพราะซื้อไว้ก่อนแล้วพร้อมคำร่ำลา คนถูกเลิกก็ร้องไห้เสียใจ คนปลอบเจ็บยิ่งกว่าแต่ร้องไม่ได้ ผ่านไปซักพักนายก็ดีขึ้น เราสนิทกันยิ่งกว่าใคร จากความคิดของชั้นเองนะ (ต่างจากตอนนี้ เหมือนไม่เคยสนิทกัน) ไปไหนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน รอกัน เดินตามกัน จนวันนึงไปวิ่งด้วยกัน คนแอบรักเลยพูด ขอโทษนะ แกอย่าวิ่งหนีเรานะ มีอะไรจะบอก เราว่าเราชอบแกว่ะ นายหัวเราะ แล้วเงียบ อืม ก็คบกันแบบนี้แล่ะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม

[Woem]

ชีวิตคนเรามันก็มีทางให้มันเดินไปได้เรื่อย ความสนิทมากขึ้นๆ จากแกเรา ก็ขึ้นกูขึ้นมึง แต่ก็นะ มันรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่มันผูกพัน เราเชื่อใจเค้านะ คบกันมาจากนิสัยที่เห็น ก็คงในฐานะเพื่อนนั่นแล่ะ มีสิ่งนึงที่สัญญากันไว้ "แก มีอะไรคุยได้ทุกเรื่องนะ ดูแลกันไป ช่วยกันเรียนไปอีกสองปี สู้ไปด้วยกัน" ก็ไม่รู้ว่านายจะยังจำสัญญานี้ได้รึป่าวนะ การมีกันสองคน ถึงเป็นเพื่อนก็มีความสุข เพราะยังไงซอเราก็ยังสำคัญ แต่จะมีปัญหาก็ตอนมีคนที่สามที่สี่เข้ามานี่แล่ะ