ทุกข์จากการพนัน

[bamboo rat]

ผมเป็นคนหนึ่งที่เกิดมาจากครอบครัวฐ่นะปานกลาง ซึ่งแม่มีอาชีพเป็นข้าราชการครู ส่วนพ่อเป็นก็รับจ้างตัดเย็บเสื้อผ้า ในวัยเด็กผมเป็นเด็กที่เรียนหนังสือปานกลางวึ่งผิดกับพี่ของผมที่เรียนดีมาก ซึ่งนี่ก็เป็นเรื่องที่ฝังใจเรื่องหนึ่ง แม่ผมเป็นคนค่อนข้างดูมาก และดูเป็นคนตระหนี่ ในสายตาของญาติๆและเพื่อนๆ ผมก็รู้สึกเช่นนั้นสำหรับตอนนั้น เมื่ออยู่ชั้นม.ปลาย เวลารวมญาติกัน ทุกครอบครัวในเครือญาติต่างก็จะมาพบปะสังสรรค์กันตามปกติและทุกครอบครัวก้มีรพส่วนตัวทั้งนั้น ซึ่งผิดกับครอบครัวของผม ซึ่งอาศัยรถประจำทางมาโดยตลอด นี่ก็เป็นข้อนึงที่ผมมักจะเปรียบเทียบกับคนอื่นๆ ซึ่งอาจจะเป็นความคิดที่ผิดก็ได้ ถึงแม่ผมจะเป้นที่ดูง๊ก แต่ผมก็เข้าใจท่านมากขึ้น เมื่อผมเข้ามหาวิทยาลัย ท่านก็ส่งให้ผทเรียนในระดับมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ซึ่งค่าเทอมแพงมากๆ จนผมเรียนจบ ซึ่งความคาดหวังของท่านก็อยากให้ผมได้รับราชการจะได้มั่นคง และท่านก็จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง หลังจากจบมหาลัย ผมก็ตั้งใจสอบเพื่อเข้ารับราชการให้ได้ แต่ผมก็ไม่ได้เป็นคนเรียนเก่ง แต่ก็ก็จะพยาบามทำให้ได้ สิ่งหนึ่งที่ผมรุ้สึกได้ในตอนนั่น คือเวลากลับไปบ้านเพื่เยี่ยมท่าน พ่อกับแม่ดูแก่ขึ้นไปเยอะและไม่ดุเหมือนแต่ก่อน หลังจากนั้นก็มีวิกฤติชีวิตเกิดขั้นแม่เข้าโรงพยาบาลกะทันหันซึ่งค่อนข้างหนักประจวบกับผมกำลังสอบเข้าราชการแห่งหนึ่งอยู่ ซึ่งผมเครียดมากในตอนนั้น สุดท้ายผมก็ฝ่าฟันมาได้ โดยการสอบติดรับราชการทหารและมีดาวบนบ่า ซึ่งภูมิใจมากที่ทำสำเร็จและท่านก็ดีใจมาก หลังจากนั้น ชีวิตก็เหมือนจะดี แต่เวลารวมญาติผมก็จะเจอปัญหาข้อเปรียบเทียบอยู่เหมือนเดิมว่าเมื่อไหร่จะซื้อรถยนต์ขั้บ ซึ่งชีวิตราชการถ้าซื้อรถจะมีปัญญาที่ไหนผ่อน ทั้งที่ลึกๆในใจ จิงๆแล้วพ่อกับแม่ของผมก็ถือว่าไม่ลำบากนะคับ ถ้าเทียบกับญาติคนอื่นๆ ดูจะมีภาษีดีกว่าด้วย อาจจะเป้นเพราะท่านใช้เงินประหยัดไม่ซื้อของฟุ่มเฟือยอยู่แบบธรรมดา เลยมีเงินเก็บค่อยข้างเยอะ และจุดเปลี่ยนของผมก็เกิดขึ้น เมื่อผมมีความรุ้่สึกว่าในเมื่อพ่อแม่ไม่อยากให้เราซื้อรถ เราก็อยากอยากพึ่งท่าน ปละได้รุ้จักการพนันออนไลน์เกิดขึ้น ซึ่งในตอนแรกผมก็ลองเล่นแล้วปรากฏว่ามันได้มากกว่าเสีย จึงคิดแบบโง่ๆว่านี่อาจจะเป็นช่องทางที่จะทำให้เรามีรถขับ เพราะในใจคิดว่าถ้าได้รถมาก็จะเลิก แต่มันก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น เล่นไปเล่นมากลายเป้นคนมีหนี้มีสินเยอะมาก ซึ่งผมก็เครียดมากสำหรับตอนนี้ พูดกับใครก็ไม่ได้ แต่เหมือนแม่ผมจะรู้สึกได้ว่าผมเปลี่ยนไป แกเคยไลน์มาถามผมว่าลูกเปลี่ยนไปนะ ดูจากการใช้จ่ายเงินสงสัยจะเล่นการพนันหรือเปล่า ผมได้แต่อึ้งและเงียบไป แม่ผมพยาบามให้ผมบอก แต่ผมก็ไม่กล้าอาจจะด้วยความที่ไม่อยากให้ท่านเสียใจ ทุกครั้งที่ท่านไลน์มาถามจะบอกว่าเครียดที่ผมไม่ยอมบอกความจริง ผมเครียดมาก น้ำตาไหลทุกทีที่ได้เห็นข้อความและหน้าของท่านทั้งสอง มีก็แต่พี่ชายที่ผมเล่าให้ฟัง แต่ก็ช่วยอะไรผมไม่ได้มากนอกจากให้ยืมเงินบ้างและผมก็ขอว่าอย่าบอกเรื่องนี้กับท่านเพราะไม่อยากให้ท่านเสียใจ ซึ่งอาจจะเป็นวิธีที่ไม่ดีเลย ผมอยากจะเตือนทุกคนว่าอย่าคิดจะรวยเพราะการพนันเลย มันไม่ดีมากๆ ณ ตอนนี้ผมเครียดมากๆ อยากกลับไปอยุ่ในจุดที่เราไม่ต้องมานั่งคิดมากๆแบบนี้ ถ้าผมไม่ยุ่งเกี่ยวกับมัน ชัวิตของผมคงดีกว่านี้ อยู่ตามอัตภาพดีกว่าครับ ผมเสียใจจิงๆ แต่ผมไม่รุ้จะระบายกับใครก็ของใช้พื้นที่ตรงนี้แล้วกันคับ ขอบคุณคับ