ระบายความในใจ

เรื่องมันมีอยู่ว่า เธอเป็นเพื่อนของผม และ ในหมู่เพื่อนผู้หญิงในห้อง ผมชอบคนนี้มาก
นิสัยเธอเป็นคนน่ารัก ค่อนข้างร่าเริง อ้อนคนอื่นเป็น แต่เธอมีแฟนแล้ว ซึ่งเป็นรุ่นน้อง1ปี
ผมชอบมาตั้งแต่ ม.4 และ ม.5 จนกำลังจะขึ้น ม.6 ผมรู้ตัวดีว่า เมื่อเธอขออะไรผม ผมแทบจะไม่ปฏิเสธเลย ผมทำให้ทุกอย่าง
เมื่อไปเที่ยว ให้เลี้ยงอาหาร ผมก็ทำให้
จนผมคิดว่า ถ้าให้ผมยอมเป็น ตุ๊ด เป็น เกย์ เพื่อที่จะได้อยู่ข้างๆเธอ ผมก็ย่อมทำได้
ซึ่งบางที ผมก็รู้สึกอึดอัดบ้าง ว่า ทำไมผมถึงได้เป็นแบบนั้น ทำไมผมถึงเลิกชอบไม่ได้ จนผมอยากเรียนจบ ม.6 ไวๆด้วยซ้ำ
จากตอนนั้นถึงตอนนี้ ผมก็ไม่รู้ ว่าเขารู้สึกตัวบ้างรึเปล่า ว่าผมก็เป็นคนนึง ที่ชอบเขาอยู่เหมือนกัน
โดยความคิดผม ซึ่งก่อนที่จะจบ ม.6 อย่างน้อย ผมก็อยากจะขอบคุณเธอ โดยที่เธอรู้หรือไม่รู้ตัวเลยก็ตามว่าผมชอบเธออยู่
อยากจะ ขอบคุณ ที่ทำให้ผมมีกำลังใจ ที่จะเรียน อยู่ในห้องเรียนนั้นๆ ต่อไป

ซึ่งผมควรทำอย่างไรดีครับ เมื่อ ผมแอบชอบเธอ แล้ว ผมไม่กล้าบอก เนื่องจาก เธอมีแฟนอยู่แล้ว แล้วกลัวความสัมพันธ์
คำว่า ' เพื่อน ' จะไม่เหมือนเดิม กลัวเธอจะคุยกับผมน้อยลงไปมาก หรือ เมินผมไปเลย
ผมควรทำอย่างไรดี ให้เลิกชอบเธอ หรือ ชอบเธอต่อไปดี ครับ. . . . . .

ใครพอมีความคิดเห็น หรือ คำแนะนำอะไรดีๆ
ช่วยบอก ช่วยกล่าว กันหน่อยนะครับ
จะได้หาวิธีแก้ไข ในการทำใจ
กับการที่ต้องพยายาม
เลิกชอบเธอ
หรือ
บอกชอบเธอ
โดยที่อย่างน้อยก็ไม่ให้
ความสัมพันธ์ แย่ไปกว่าคำว่าเพื่อน