ระบายความในใจ

ปกติใช้ชีวิตคนเดียว ตื่นขึ้นมาพ่อแม่ไปขายของ ตายายไปไหนก็ไม่รู้ รอบๆตัวมันเงียบมาก อยู่แบบนี้มาเป็นปีจนชิน แต่เมื่อสงกรานต์ที่ผ่านมามีญาติๆ มาอยู่ด้วยเกือบ2อาทิตย์ มันเป็นอะไรที่ดีมากเรารู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียวเหมือนที่ผ่านมา พอญาติๆต้องกลับ เราก็กลับมาอยู่ในวังวนเดิมๆ เราเป็นคนที่กลัวการเข้าสังคมมากๆ เราไม่มีเพื่อน เราเกลียดกลางคืน ตกกลางคืนมันยิ่งทำให้เราเคว้ง เราเหงา โดดเดี่ยว เราลองหาอะไรทำแล้วแต่พอตกกลางคืนเราก็มานอนร้องไห้เหมือนเดิม