เป็นหัวหน้าโดยจำเป็น ลำบากใจไหม

เรื่องที่ไม่อยากให้ใครรู้ เล่าที่นี่ได้
บีเวอร์
โพสต์: 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 25 ส.ค. 2021 21:33

เป็นหัวหน้าโดยจำเป็น ลำบากใจไหม

โพสต์ โดย บีเวอร์ »

สวัสดีครับ ผมนาย บ.ใบไม้แล้วกัน มีเรื่องอึดอัดอย่างขอคำปรึกษาและระบายไปในตัวครับ 

เรื่องมีอยู่ว่าผมทำงานที่ แหล่งพักผิง(เช่าพัก)แห่งหนึ่ง เมื่อก่อนทำงานในตำแหน่งที่ไม่สูงมากเป็นเบ๊ซะมากกว่า เป็นงานด้านคอมพิวเตอร์และกราฟฟิก ผมเริ่มทำงานตั้งแต่จบปริญญาตรี ไม่มีประสบการณ์ซะด้วย เอาเป็นว่ารุ่นใหม่ไฟแรง เมื่อ 8 ปีที่แล้ว ก็ทุลักทุเลมาในระดับหนึ่ง ถูกบ้างผิดบ้าง แก้ไขมาเรื่อยๆคอยปรับปรุงตัวเองอยู่ตลอด เพราะเราเป็นคนมองโลกแง่ดีอยู่เสมอ ใครเตือนใครบอกก็ยินดีรับมาปรับปรุง แรกเริ่มเข้าทำงานผมมีเพื่อนร่วมงาน มีพี่รุ่นเก่าคอยช่วยเหลือ รุ่นเข้าพร้อมกันก็ลองผิดลองถูกอยู่จากไม่มีอะไรก็เป็นรูปเป็นร่าง เปลี่ยนหัวเรือใหญ่ระดับบิ๊กบอสก็หลายคนจนมาถึงปัจจุบัน ไม่กล่าวถึงแล้วนะครับเข้าเรื่องเลยแล้วกัน เรื่องเกิดเมื่อช่วงกลางเดือนเมษายน64ที่ผ่านมา มีการตักเตือนหัวหน้าในอดีตก็คนคนสนิดที่ผมเป็นมือเป็นเท้าให้เค้าอยู่คอยช่วยเหลือมาโดยตลอด และมีการพิจารณาจากบุคลที่ระดับสูงกว่า ให้หัวหน้าพิจารณารับผิดชอบต่อการบริหารจัดการที่เสียหาย(ขอไม่เอ่ยนะครับว่าเรื่องอะไร)ให้ลาออกจากตำแหน่งแต่ยังให้โอกาสทำงานในตำแหน่งอื่นที่รองลงมาแต่ยังคงรับเงินเดือนที่สูงเท่าเดิมเพราะถือว่าเป็นประสบการณ์ ซึ่งทางหน่วยงานมีมติของคณะกรรมการให้ตามนั้นและแต่งตั้งบุคลากรในหน่วยงานขึ้นมารักษาการชั่วคราวโดยบุคลระดับสูงได้วางตัวไว้แล้วและภายในหน่วยงานก็มีการโหวตบุคลที่จะได้รับตำแหน่งหัวหน้า แล้วเช่นกันเมื่อนำรายชื่อที่ถูกโหวตเข้าประชุมมีมติไม่เห็นชอบ จากนั้นรักษาการณ์ก็ยังคงทำหน้าที่ต่อมา ทางผู้บริการระดับสูงก็คอยส่งสัญญาณกดดันให้ผู้รักษาการณ์รับตำแหน่งหัวหน้าแต่ทางนั้นไม่รับโดยมีเหตุผลส่วนตัวหากรับจะลาออก จึงเกิดตัวเลือกขึ้นอีกหนึ่งตัวเลือกคือน้องอีกคนที่ทำงานหนักและเป็นงานด้านเอกสารการเงิน แต่ด้วยภาระงานที่หนักด้านนี้อยู่แล้วจึงยังไม่สามารถรับตำแหน่งหัวหน้าได้ ขอบอกเลยนะครับผมไม่ได้อยู่ในโผของการโหวต หรือการเสนอชื่อในการเข้ารับตำแหน่งหัวหน้าแม้แต่เสียงเดียว ซึ่งผมก็ยินดีเช่นกันที่จะไม่ต้องมารับภาระ เพราะงานผมที่ได้ทำก็เยอะพอตัวอยู่แล้ว แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อทางผู้บริหารเห็นว่า ไม่มีคนใดอาสาลงมาเป็นหัวหน้าจึงเกิดคำนี้ขึ้นหากไม่มีคนในเป็นจะตั้งเอาคนนอกมาเป็นแล้วต้องมีคนในออก จากนั้นจึงเกิดความกังวลใจและปรึกษากันแล้วกับกลุ่มน้องที่มีการแคนดิเดตว่าที่หัวหน้าว่าจะทำอย่างไรดี (คือคนที่จะออกคงไม่ต้องสืบว่าใคร? ก็คือคนที่เค้าเพิ่งปลดไปนั้นเอง ) จากนั้นมีการประชุมหารืองานทั่วไปแต่แล้วผู้บริหารดันให้เราเซ็นเอกสารสมัครเป็นหัวหน้างาน ซึ่งเราถูกกดดันจากคนรอบข้างด้วยให้เซ็นวันนั้น และก็เหตุผลก็มีอยู่บ้างเพราะไม่อยากให้คนที่เคยอยู่ด้วยกันต้องมาถูกให้ออกไป ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ยังคิดประชุมคำนวนการทำงาน กับน้องที่ทำงานบางคน หารือว่าถ้าผมเป็นแล้วการทำงานจะเป็นอย่างไร จะดำเนินไปได้ด้วยดีไหม ซึ่งขอบอกตรงนี้เลยครับว่า ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เนื่องจากในที่ทำงาน ผมเป็นน้อง เป็นเพื่อน แล้วก็เป็นพี่ ซะมากกว่า ที่จะเป็นลูกน้องกับหัวหน้า จากนั้นผมก็ได้รับตำแหน่งหัวหน้าซึ่งมาพร้อมกับภาระอันหนักอึ้ง  จากนั้นผมเริ่มการประชุมครั้งแรกก่อนที่จะทำสัญญาการจ้าง ผมถามทุกคนในทีนี้ว่าจะแบ่งงานกันอย่างไร และจะรับรองคนอย่างผมไหม โดยทุกคนมีทีท่าที่ไม่ค่อยพอใจแต่ตอบไปทีเพื่อจะได้จบๆไปในที่ประชุมซึ่งความรู้สึกผมรับรู้ได้เช่นนั้น ซึ่งผมมองโลกในแง่ดีมาตลอด แต่ทำไมวันนี้ผมกลับมองในมุมนั้นไม่ได้อีก ผมฝืนยิ้มแล้วบอกว่าตามนั้นนะครับ (อ้อในที่ประชุมผมยังตั้งพี่ที่เป็นหัวหน้าเก่าผมเป็นที่ปรึกษาเพราะยังเครารพและให้เกียรติอยู่เสมอ) จากนั้นผมก็คอยถามว่าอันนี้ทำอย่างไร ขั้นตอนเป็นแบบไหน ซึ่งผมก็ต้องรู้บริบทงานของทุกคนซึ่งก็ได้ข้อมูลบ้างจากคนที่ร่วมบ้าง เต็มใจบ้าง ไม่เต็มใจบ้าง จนมาถึงปัจจุบันซึ่งผมก็รู้สึกอึดอัด จนบอกไม่ถูกว่าทำไมเราต้องมารับภาระแบบนี้ด้วยความเห็นแก่ตัวของผมก็เริ่มเกิดละ อยากหยุดละ อยากทำตำแหน่งเดิมละ เพราะผมไม่รู้ข้อมูลลึกซึ่ง มีการมองข้ามผมไปโดยไม่ต้องรู้ข้อมูลก็ได้ เหมือนอากาศธาตุ มีอยู่ก็จริงแต่มองไม่เห็น ไม่มีประโยชน์ว่างั้นแหล่ะ ผมพยายามจะเข้าหาทุกคน ก็มีบ้างที่น้อยใจ ก็มีบ้างที่มีอารมณ์เพราะอยากให้งานเกิด ทีนี้เรื่องมันดันมาเกิดกับหัวหน้าเก่า ดันเล่นแง่ไม่แจงงานเก่า ไม่ส่งไม้ต่อ และผมจะเดินไปยังไง พูดก็พูดไม่ได้ เดี่ยวเสียความรู้สึก ผมไม่เคยบอกนะว่าอยากเป็นตำแหน่งนี้ แต่หลายคนก็คงคิดแหล่ะ แม้กระทั่งหัวหน้าเก่าผมก็คงคิดเช่นกันเพราะผมไม่ได้บอกเหตผลสำคัญที่จะเกิดขึ้นกับเค้า แต่ผมก็เก็บเอาไว้ในใจจนถึงทุกวันนี้ ผมยอมรับเลยว่าการทำงานของผมยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่นัก มีหน้าที่ก็แค่เซ็นเอกสารให้มันผ่านไป ไม่ได้มีความหมายมากมายอะไรปานนั้น ยิ่งมาโดนบัพงานแถมไม่ได้รับการสนับสนุนอะไรเลย ผมควรทำอย่างไร ถ้ายังรักษาน้ำใจคนอื่นแต่ตัวเองเป็นทุกข์ ผมควรทำอย่างไรดี ...