คือหนูเป็นลูกสาวคนโตสุดของบ้านมีน้องสาวอยู่1คนอายุ10ขวบ
เรื่องมีอยู่ว่า คือหนูอยากเรียนเป็นพยาบาลอยากเรียนสายวิทย์คณิตเเต่หนูก็ไม่เก่งหรอกค่ะ แม่บอกว่าให้หนูดรอปเรียน1ปี
เพราะไม่ทีตังจ่ายค่าเทอม ตอนนั้นหนูทำใจแทบไม่ได้เลยแอบร้องไห้ทุกวันสุดท้ายก็ต้องทำใจเะราะแม่ไม่มีตัง
จนกระทั่งร้องเรียนออนไลน์เเรกน้องเรียนตลอดการบเานทำเองตลอด พอมาหลังๆน้องเริ่มหนีห่างจากการบ้าน เริ่มไม่ทำการบ้านให้เราทำให้ตลอดทุกวันนี้หนุแทบตะเรียนแทนน้องเเล้ว พอเราบอกน้องว่าให้มาทำการบ้านน้องก็ไม่ทำบแกว่าทำไม่เป็น พอเราดุน้องก็ฟ้องแม่จนเราโดนด่าทุกวัน ความหวังดีของเีาคืออยากให้น้องหัดทำเองบ้างเวลาเราไม่อยู่น้องจะได้ทำเป็น
แต่แม่กลับมองว่าหนูขี้เกียดสนอการบเานน้องเอาเเต่เล่นโทรศัพท์
จนเป็นนานๆเข้าหนูแทยอยากตายเลยมะนเครียดหลายๆเรื่องๆ ไม่มีใครเคยรู้หรอกค่ะ ว่าความรู้สึกนี้มันเป็นยังไงอึดอัดแค่ไหนก็ทำได้แค่อดทน อยากร้องไห้จะตายก็ต้องฮึบไว้พอเราร้องแม่ก็ว่าเราติ๊งต๊องปัญญาอ่อนบ้าง เราปรึกษาเพื่อนทุกครั้งที่เราเครียดจนตอนนี้เพื่อนรำคาญเเล้ว เรายิ่งรู้สึกว่าเราจมดิ่งลงทุกที เรารู้สึกว่าเราไม่เหลือใครเเล้วครอบครัวไม่เคยซัพพอร์ตเราเลย สนใจเเต่น้องจนลืมไปว่าบางทีพี่คนโตเองก็ต้องการความใส่ใจจากพ่อแม่เช่นกัน หนูเครียดาากๆค่ะตอนนี้ นอนร้องไห้ทุกคืน เราคิดว่านี่เรามาถึงจุดที่ไม่เหลือใครเลยจริงๆหรอ
(สำหรับบางคนอาจคิดว่านี่เป็นเรื่องเล็กน้อยแต่สำหรับหนูมันคือเรื่องที่ทำร้ายความรู้สึกหนูมากๆ ) เรื่องราวของเด็กวัย16กับความรุ้สึกที่อึดอัด
