พยายามลืมเรื่องของคนๆหนึ่ง ถึงจะยิ่งลืมเหมือนจะยิ่งจำก็เถอะ 4ปีที่คบกัน ถึงเวลาจะไม่มาก แต่ก็มีความสุข จนวันนึงพ่อของเขารู้ว่าเราคบก็เลยสั่งให้เลิกกัน เราก็เลยต้องเลิกคบกัน เขาไม่รู้หรอกว่าวันที่เลิก วันนั้นที่บ้านผมเกิดอะไรขึ้น ตอนนั้นย่าผมเสีย.... ผมก็ไม่ได้บอกเรื่องนั้นกับเขา ได้แต่ยิ้มพร้อมน้ำตากับน้ำเสียงที่ฟังดูแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น #ขอบคุณนะสำหรับความทรงที่มีค่าขอให้เจอคนที่ดีๆละ# ตอนนั้นสภาพผมดูแย่ที่สุด วันเดียวเสียคนสำคัญ2คน หลังจากจบงานศพ พวกเพื่อนก็รู้เรื่องที่เกิดกับผม พวกนั้นก็พาไปเที่ยวที่ต่างๆ หลายจังหวัด เวลาผ่านไป 1ปี ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ จู่ๆวันนึง คนที่ผมเกือบจะลืมได้แล้ว ก็ทักมาคุยเล่นกับผม ทำให้ความรู้สึกเก่าๆที่โยนทิ้งไปกลับมา ถึงจะรู้แกใจก็เหอะว่า เขามีคนสำคัญแล้ว *เขาจะรู้บ้างไหม คนสำคัญสำหรับผม มีแค่เขา* มันก็ไม่ผิดที่จะหวังให้กลับมาคบกัน ถึงจะเป็นความหวังที่แสงเล็กน้อยก็เถอะ
ถึงจะเป็นกระทู้สั้นๆ แต่ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ระบายความรู้สึกคับ
*เขา*เข้ามาในชีวิต ในวันที่เราไม่มีใคร
แล้วจากไป ในวันที่เรามีแต่*เขา*